در ایران گروه‌های علمی بیش از آنکه تابع هنجارهای دموکراتیک باشند، عمدتا، به صورت قبیله‌ای عمل می‌کنند و از طریق ایجاد دشمنی ساختگی

در ایران گروه‌های علمی بیش از آنکه تابع هنجارهای دموکراتیک باشند، عمدتاً، به صورت قبیله‌ای عمل می‌کنند و از طریق ایجاد دشمنی ساختگی میان «ما» و «آنها» دست به هویت‌سازی می‌زنند. امروزه این گروه‌ها، به دژهای نفوذناپذیری تبدیل شده‌اند که بیشتر مانع توسعه علمی هستند. آنها موجب راکد شدن فضای علمی و ایجاد حس ناامیدی و بی‌انگیزگی در دانشجویان شده‌اند. این در حالی است که این قبیله‌های دانشکده‌ای کوچک به دلیل تخریب مستمر اعضای خود و بدبینی به یکدیگر درون یک گروه، سرمایه‌ی اجتماعی خود را به شدت پایین آورده‌اند. رشد علمی تنها در چاپ مقالات تکراری‌، کپی‌وار و صنعتی‌شده تعریف نمی‌شود، رشد علمی را باید در ارتقای تعاملات علمی درون‌گروهی و برون‌گروهی جستجو کرد و تا زمانی که دیوارهای این برج‌ها شکسته نشود‌، اتفاق علمی خاصی در دانشگاه‌های کشور نمی‌افتد.

از نوشته‌ی دانشگاه، از نردبان تا سایبان
عباس کاظمی
@linguisticsacademy