زبان شناسی تا به امروز هیچ انیشتنی نداشته است!

زبان شناسی تا به امروز هیچ انیشتنی نداشته است!
در دیدگاه سوسور براساس کتاب «دوره‌ی زبانشناسی عمومی»، رابطه‌ی صورت و معنا اختیاری است، بدین معنا که دیگر صورت با مصداق در ارتباط نیست، بلکه یک صورت ذهنی با یک معنای ذهنی مرتبط شده و باعث شکل‌گیری یک نشانه و عمل دلالت در زنجیره‌ی یک نظام می‌شود. در مطالعات شناختی، رابطه‌ی صورت و معنا و نیز معنا و معنا دیگر اختیاری نیست، بلکه طبیعی است. درواقع شناختی‌ها در واکنش به سوسور که بخش خاصی از مغز را به زبان اختصاص می‌داد، بر این باور هستند که زبان از دیگر مهارت‌های شناختی جدا نیست. بنا به گفته‌ی لکاف و جانسون (1980)، زبان برای فکر یک واقعیت خارجی قائل می‌شود و به رمزگذاری ساختارهای دانش به‌گونه‌ای که نمایان‌گر تجربه‌ی زبانی کاربران از دنیای جسمانی و نیز محیط اجتماعی –فرهنگی است، می‌پردازد. درواقع شناختی‌ها به رویکرد پیشاسوسوری رابطه‌ی طبیعی صورت و معنا بازمی‌گردند، درصورتی که سوسور بنابر دست‌نوشته‌ها و جزوه‌های تازه کشف‌شده‌ی دانشجویانش، براین باور بود که «برخی واژه‌ها تماماً اختیاری نیستند، بلکه برآمده از تفکری قیاسی‌اند. گرچه «بیست» و «سه» اختیاری‌اند، اما باهم‌آیی این دو در واژه‌ی «بیست و سه» انگیخته است، زیرا حرف ربط بینشان بوضوح بیانگر جمع شدن این دو کمیت می‌باشد» (189). به عبارت دقیق‌تر، از آنجایی که پرسش درباره‌ی منشأ زبان از دیدگاه زبان امری عبث است، او بررسی منشأ زبان را پس از اختراع خط، یعنی ثبت شدن و مستند شدن شکل‌های زبانی آغاز می‌کند. درواقع، از دیدگاه شناختی‌ها رابطه‌ی طبیعی صورت و معنا به مرور می‌تواند به رابطه‌ی قراردادی یا به نقل از سوسور اختیاری تبدیل شود و سوسور، نشانه‌ها را پس از ثبت شدن و قراردادی شدن در حیطه‌ی بررسی خود قرار می‌دهد. درنتیجه، با دقت بیشتر می‌توان چنین گفت که نظر شناختی‌ها و سوسور چندان در تناقض نیست، بلکه هرکدام مطالعه بر زبان را از یک مقطع خاص آغاز می‌کنند. به عبارتی سوسور قاطعانه تنها تکیه‌گاه خود را شواهد قرار داده بود.
http://anthropologyandculture.com/fa/easyblog/2489-زبان‌شناسی-تا-به-امروز-هیچ-انیشتنی-نداشته-است.html

دکتر لیلا صادقی.
زبان شناسی تا به امروز هیچ انیشتنی نداشته است!
در دیدگاه سوسور براساس کتاب «دوره‌ی زبانشناسی عمومی»، رابطه‌ی صورت و معنا اختیاری است، بدین معنا که دیگر صورت با مصداق در ارتباط نیست، بلکه یک صورت ذهنی با یک معنای ذهنی مرتبط شده و باعث شکل‌گیری یک نشانه و عمل دلالت در زنجیره‌ی یک نظام می‌شود. در مطالعات شناختی، رابطه‌ی صورت و معنا و نیز معنا و معنا دیگر اختیاری نیست، بلکه طبیعی است. درواقع شناختی‌ها در واکنش به سوسور که بخش خاصی از مغز را به زبان اختصاص می‌داد، بر این باور هستند که زبان از دیگر مهارت‌های شناختی جدا نیست. بنا به گفته‌ی لکاف و جانسون (1980)، زبان برای فکر یک واقعیت خارجی قائل می‌شود و به رمزگذاری ساختارهای دانش به‌گونه‌ای که نمایان‌گر تجربه‌ی زبانی کاربران از دنیای جسمانی و نیز محیط اجتماعی –فرهنگی است، می‌پردازد. درواقع شناختی‌ها به رویکرد پیشاسوسوری رابطه‌ی طبیعی صورت و معنا بازمی‌گردند، درصورتی که سوسور بنابر دست‌نوشته‌ها و جزوه‌های تازه کشف‌شده‌ی دانشجویانش، براین باور بود که «برخی واژه‌ها تماماً اختیاری نیستند، بلکه برآمده از تفکری قیاسی‌اند. گرچه «بیست» و «سه» اختیاری‌اند، اما باهم‌آیی این دو در واژه‌ی «بیست و سه» انگیخته است، زیرا حرف ربط بینشان بوضوح بیانگر جمع شدن این دو کمیت می‌باشد» (189). به عبارت دقیق‌تر، از آنجایی که پرسش درباره‌ی منشأ زبان از دیدگاه زبان امری عبث است، او بررسی منشأ زبان را پس از اختراع خط، یعنی ثبت شدن و مستند شدن شکل‌های زبانی آغاز می‌کند. درواقع، از دیدگاه شناختی‌ها رابطه‌ی طبیعی صورت و معنا به مرور می‌تواند به رابطه‌ی قراردادی یا به نقل از سوسور اختیاری تبدیل شود و سوسور، نشانه‌ها را پس از ثبت شدن و قراردادی شدن در حیطه‌ی بررسی خود قرار می‌دهد. درنتیجه، با دقت بیشتر می‌توان چنین گفت که نظر شناختی‌ها و سوسور چندان در تناقض نیست، بلکه هرکدام مطالعه بر زبان را از یک مقطع خاص آغاز می‌کنند. به عبارتی سوسور قاطعانه تنها تکیه‌گاه خود را شواهد قرار داده بود.
http://anthropologyandculture.com/fa/easyblog/2489-زبان‌شناسی-تا-به-امروز-هیچ-انیشتنی-نداشته-است.html

دکتر لیلا صادقی
http://t.me/linguisticsacademy