پزشکان معمولا نگران تشخیص درست بیماری اند و بدنبال کارآمدترین راه علاج، به طور پیوسته به فرایند تعامل میان پزشک _ بیمار بها می‌دهن

پزشکان معمولا نگران تشخیص درست بیماری اند و بدنبال کارآمدترین راه علاج، به طور پیوسته به فرایند تعامل میان پزشک _ بیمار بها می دهند. اهمیت گفتگو و مکالمە میان پزشک و بیمار خصوصا در آن موارد بیشماری از بیماریها که نشانه های عینی بیماری و نتایج آزمایشات بسیار کم اند و تشخیص و معالجه بیماری ناچارا بر اساس اطلاعات صرفا بدست آمده از این گفتگوهاست، مشخص می گردد ... این یک نکته است که رابطه میان زبان و زبان شناسی و رشته پزشکی را بیان می کند و اکنون در کشورهای پیشرفته به آن توجه می کنند. نکته دیگر در ارتباط با پیوند میان علم نشانه شناسی و رشته پزشکی است. بماند که پزشکی مانند سایر علوم دیگر تا چه اندازه می تواند به علم ترجمه و نیز ارتباطات بین فرهنگی و تعامل و ارتباطات میان زبانهای مختلف نیز وابسته باشد.. اما آنچه برای من جذابیت بیشتری دارد ارتباط میان نشانه شناسی، به عنوان شاخه ای از علم زبان شناسی، و رشته پزشکیست. مقاله ای را در جلد چهل و هفتم یک ژورنال انتقادی بین رشته ای دیدم به نام MOSAIC کە از دانشگاە مانی توبای کانادا چاپ کردە بودند تحت عنوان نشانە شناسی ادبیات و پزشکی... کە ایندو را مانند سیستم هایی میدانند دارای ابهامات اساسی کە برای رفع ابهامات و تفسیر علائم نیاز مبرم بە وجود یک استراتژی نشانە شناسی، تفسیر علائم و یک دلیل و انگیزشی در روایت و افسانە سازی و خلق مقولە از طریق کارگفت های سازنده است. زمانی که ادبیات، پزشکی را به تصویر بکشد فرصت آن را خواهد داشت بر معنا نیز رای خود را بیان کند.

"درست به مانند مذهب یونان باستان که اصول طب و ادبیات را در آپولو خدای هنرهای شفادهنده و خدای شعر جمع می دانست، فلسفه یونان باستان طب را به هنرهای کلامی مربوط می دانست. افلاطون در "فائدروس" ، به سقراط می گوید علم بیان به پزشکی مانند است و سقراط می گوید همانقدر که طب جسم را درمان می کند بلاغت و بیان نیز روح را، اما این گفته خاص، که بیانگر آرزوی سقراط برای فائدروس است، تمایز میان جسم و روح را بهم می ریزد. توماس مان در "مرگ در ونیز" و ژاک دریدا در "داروخانەی پلاتو" روشن می سازند کە غیر ممکن است روزی بفهمیم آیا سقراط جسم فائدروس را تنها بعنوان راهی در دستیابی به روح او مهم می داند یا وانمود می کند که علاقمند به روح اوست تا جسم اش را بدست آورد. ابهامات مرزهای میان جسم و روح در فائدروس هویت های مجزای طب و بدیع را از بین می برد. روشن نبودن خواسته سقراط آنجا که مرز میان جسم و روح را محو می نماید، همانگونه که دریدا در نوشته اش بر آن تاکید می کند، یکی از عوامل حیاتی در یکی ساختن ادبیات و پزشکی است زیرا پزشکی خود اساسا دنیای ابهام است"

برای خواندن ادامه این مقاله به صورت رایگان باید در سایت MyJSTOR عضو باشید ... و برای دانلود کردنش لازم است مبلغی پرداخت نمایید..
مقالات بر سایت های دانشگاهی اروپا و استرالیا و کانادا در زمینە ارتباط میان زبان شناسی و پزشکی متعددندو کتابهایی چند از جمله Medical semiotics چاپ دپارتمان علوم اجتماعی یکی از دانشگاههای آمریکا از ویلهلم اوگن بائر.. که نشان از اهمیت پرداختن به این موضوع از سوی محققان است.
م. میرمکری
https://t.me/linguisticsacademy