در این کانال مطالبی در رابطه با فلسفه زبان نگرش ها بە مسائل زبانی زبان آموزی، تک زبانگی و چند زبانگی نشانە شناسی تحلیل گفتمان صرف و نحو و آواشناسی زباشناسی نظری و کاربردی رویکردهای زایشی، شناختی، نقش‌گرا .. د.میرمکری https://t.me/linguisticsacademy


یاکوبسن زبان شناس هنرمند

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): امکان ندارد در جلسه نقد ادبی کتابی نشسته باشی و یادی از نظریه‌های یاکوبسن نشود. بعید است در خصوص سبک‌شناسی و مطالعات ادبیات سخن به میان بیاید و نامی از یاکوبسن برده نشود. چه برسد به کلاس‌های زبانشناسی و آواشناسی و … …یاکوبسن فقط یک زبانشناس نبود. آواشناسی، لغت‌شناسی، ‌ادبیات، نقاشی آوانگارد، ‌شعر و زیبایی‌شناسی از حوزه‌های فعالیت او بوده است …رومن یاکوبسن (Roman Jakobson) یازده اکتبر ۱۸۹۶ در یک خانواده متمول شهر مسکو به دنیا آمد. از همان کودکی علاقمند به زبان بود. تحصیلات خود را در «موسسه زبان‌های شرقی لازارو» آغاز کرد و در ۲۳ سالگی رشته زبان‌شناسی تاریخی – تطبیقی دانشگاه مسکو را به پایان رسانید. سال ۱۹۱۵ و در دوران دانشجویی عضو حلقه زبانشناسی مسکو بود، سپس وارد دنیای شعر و هنر آوانگارد شد …او یکی از بنیانگذاران حلقه زبانشناسی پراگ بود و فعالیت خود را در ۲۹ سالگی شروع کرد. یاکوبسن از ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۹ را در چکسلواکی سپری کرد و در پایان دهه سوم قرن حاضر استاد ممتاز فقه‌اللغه روسی و ادبیات کهن چک در دانشگاه ماساریک چکسلواکی شد …او با شروع جنگ جهانی دوم، به اسکاندی ...
  • گزارش تخلف

‍ یک بار گفتی که دوست داری هنگامی که می‌نویسم، کنارم بنشینی

گوش کن، در آن صورت اصلا نمی‌توانم بنویسم. زیرا نوشتن به معنای آشکار کردن بیش از اندازه‌ی شخص خود است؛ منتهای خود-آشکاری و سرسپردگی، که وقتی انسان درگیر دیگران می‌شود، احساس می‌کند در آن حال، از خود بیگانه است و به همین سبب، همیشه تا زمانی که امکان دارد، پس می‌کشد … به این سبب است که انسان هنگام نوشتن، هیچگاه آن قدر که بایست، تنها نیست، که اطراف انسان در حال نوشتن هیچگاه سکوت کافی وجود ندارد، به این سبب است که حتی شب، آن چنان که باید، شب نیست. فرانتس کافکا. نامه به فلیسه. ...
  • گزارش تخلف

ص۵.. به درکی ریاضی گونه، مطلق، و غیرقابل تغییر و جهانشمول از این مفاهیم برسد

از این رو، مانند تعریف خود مفهوم «سیاست»، دانشجو باید این جسارت را به خرج دهد تا با تلفیق برخی مفاهیم، تغییر آن‌ها، و یا خلق مفاهیم جدید به تعریفی دست یابد که بیان‌گر شرایط دائما در حال تغییر اجتماعی- سیاسی جامعه خود باشد. این بدان معناست که مفهوم «سیاست» و مفاهیم دیگری که با ارجاع به آن‌ها این مفهوم تعریف می‌شود، مفاهیمی ثابت، پایدار، و غیرقابل تغییر نیستند. اگر چنین می‌بود، ما تنها یک نظریه سیاسی در اختیار داشتیم که توسط آن می‌توانستیم همه مسائل سیاسی تاریخ بشر را توضیح دهیم. ولی می‌بینیم که با نظریه‌های بی شماری روبه روییم که در برخی موارد، به شدت با یکدیگر در تضادند و همین تضادها باعث دشوارتر شدن درک مسائل سیاسی شده‌اند. از رساله دکترای علوم سیاسی آقای حسن آب نیکی تحت عنوان «جورج اورول و سرگشتگی سوژه سیاسی مدرن»، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی، فصل پنجم: اورول و ساخت سوژه سیاسی.۲. همان …منبع مقاله:. عضدانلو، حمید، (۱۳۸۹)، سیاست و بنیان‌های فلسفی اندیشه سیاسی، تهران: نشر نی، چاپ اول ...
  • گزارش تخلف

ص۴. بنابراین، سیاست که از طریق زبان ایدئولوژیک می‌شود، به راحتی نیز می‌تواند تحریف شود

از طریق همین تحریف است که سوژه منفعل و ایدئولوژیک سیاسی ساخته و پرداخته می‌شود. این بدان معناست که هویت سیاسی سوژه از طریق تجربه اصیل ساخته نمی‌شود، بلکه این تحریفات ایدئولوژیک هستند که او را می‌سازند و چه بسا هویت منفی و منفعلی را بر وی تحمیل می‌کنند. به عبارت دیگر، سوژه سیاسی خود نقشی در شکل دهی هویت خود ندارد و کانال هایی را که سازنده ذهن او هستند خود انتخاب نمی‌کند، بلکه این عوامل توسط ایدئولوژی‌های قدرت سیاسی، و از طریق زبان سیاست، به او تحمیل می‌شوند. در جایی که سیاست از طریق ایدئولوژی تحریف شود، دیگر حقیقت و صداقت هیچ نقشی در زبان و گفتمان سیاسی بازی نمی‌کند. در چنین حالتی، و به قول هربرت مارکوزه، سوژه سیاسی به یک موجود «تک ساحتی»، آن هم با افق‌های دید ایدئولوژیک تحمیل شده از سوی قدرت سیاسی، تبدیل می‌شود. وقتی سیاست از سوی قدرت سیاسی و از طریق زبان ایدئولوژیک تحریف شود، زبان، تفکر و گفتار عمومی محدود به زبان، تفکر و گفتار قدرت می‌شود؛ و این امر از قدرت اندیشه می‌کاهد و در رشد معنا خلل ایجاد می‌کند. در حقیقت، می‌توان گفت که قدرت سیاسی، از طریق زبان سیاست که توسط خود آن ایدئولوژیک ...
  • گزارش تخلف

ص۳.. آیا یک قلمرو زبانی، مانند قلمرو سیاست، راه ویژه‌ای برای فرموله کردن ایدئولوژی دارد؟

‌زبان سیاست چگونه می‌تواند نظم را تثبیت و کنترل کند و گروه‌های اجتماعی را متشکل سازد؟ چگونه است که کلمات می‌توانند انسان‌ها را به کشتن دهند؟ در چه زمانی باورهای کلیسایی راهنمای قتل در اسقف نشین‌ها شد؟ ایدئولوژی نازیسم تا چه اندازه دلیل به وجود آمدن کوره‌های آدم سوزی بود؟ چگونه و در چه زمانی قومیت، مذهب، زبان، یا معیارهای دیگر اجتماعی به صورتی آشکار، «دیگری» ‌را برحسب ارزش‌های منفی تعریف می‌کند؟ در چه زمانی همان ویژگی‌های تعریف شده می‌توانند سبب ساز تکثرگرایی فرهنگی و پذیرش تفاوت‌ها شوند؟ چنین پرسش هایی باعث انفجار مفاهیم، طبقه بندی، و پدیدار شدن نظریه هایی مانند ساختارگرایی، پدیدارشناسی، زبان شناسی، روان شناسی و غیره می‌شوند. همه این رهیافت‌ها، علی رغم تفاوت‌های شان، در یک مسئله شریک اند و آن این است که حوادث، فراتر از شانس هستند. حوادث، منسجم، معنادار، و در ارتباط با یکدیگرند. ...
  • گزارش تخلف

ص۲. او این نکته را به خوبی تشخیص داده بود که نقش و جایگاه عقلانیت در رفتارهای انسان بسیار محدود است

این بدان معناست که عقلانیت انسان نمی‌تواند کامل باشد. زمانی که عقلانیت، انسان را ترک می‌کند، انسان‌ها، برای برقراری ارتباط میان خود، متوسل به نیروهای فوق طبیعی مانند اسطوره و جادو می‌شوند. بنابراین، در نظر افلاطون، زبان سیاست براساس منطقی اسطوره‌ای تعریف می‌شود و چون عقلانیت محدود است باید اسطوره‌ای با این منطق و دیالکتیک تلفیق شود تا عقلانیت بتواند همه گیر شود. به عبارت دیگر، منطق اسطوره‌ای بنیانی برای کارکرد هر اجتماع سیاسی است. این بدان معناست که هر اجتماع سیاسی دارای نوعی منطق اسطوره‌ای است؛ یعنی هم منطق و هم اسطوره در آن وجود دارد. در این صورت، دولت یا دولتشهر اجتماعی است که فقط از طریق زبان می‌تواند شکل گیرد. نزد ارسطو، زبان سیاست فرایند غایت شناسانه تجسم علت‌ها، شکل گرفتن اهداف، و معنای نظام حکومتی است. شاید درست به همین دلیل باشد که ما با تاریخی از اندیشه‌های سیاسی رو به رو هستیم: از دموکراسی آتن به مثابه نظام حکومتی کلاسیک گرفته تا ایده‌های مذهبی قرون وسطی، نظریه‌های قرارداد اجتماعی و غیره، که یک سر آن را حکومت‌های خودکامه و سر دیگر آن را حکومت‌های دموکراتیک تشکیل می‌دهند. علا ...
  • گزارش تخلف

زبان و سیاست. ص ۱

یک متخصص ذوب فلزات، از آهن، مس، سرب و فلزهای دیگر صحبت می‌کند، یک پرنده شناس از رنگ پرندگان (‌ سرخ، ‌ آبی، و غیره) می‌گوید، و یک هنرمند نقاش از ترکیب رنگ‌ها حرف می‌زند. یک عالم سیاست نیز، در صحبت خود، از مفاهیمی مانند «دموکراسی»، «کمونیسم»، «آزادی» و جز آن، استفاده می‌کند. به عبارت دیگر، سیاست نیز زبان مخصوص خود را دارد با این تفاوت که، برخلاف مفاهیمی که یک متخصص ذوب فلزات، یک پرنده شناس، یا یک نقاش به کار می‌برند، مفاهیمی که مورد استفاده عالم سیاست قرار می‌گیرند بسیار انتزاعی و مبهم اند. انتزاعی بودن مفاهیم علوم انسانی، در مقایسه با مفاهیم به کار رفته در علوم طبیعی، در همه شعبه‌های علوم اجتماعی دیده می‌شود؛ اما زبان سیاست، به دلیل ایدئولوژیک بودن آن، حتی از زبان شعبه‌های دیگر علوم اجتماعی نیز انتزاعی‌تر است. اگرچه متخصصان و کارشناسان مسائل اجتماعی و سیاسی تلاش زیادی کرده‌اند تا در گفته‌ها یا نوشته‌های خود این مفاهیم را دقیقا تعریف کنند، اما هنوز به تعاریف جهانشمولی دست نیافته‌اند. کاربرد سطحی این مفاهیم از سوی مردم عادی، درک مسائل اجتماعی و سیاسی را حتی دشوارتر می‌کند، چرا که آن‌ها، ب ...
  • گزارش تخلف