زبان رقص

زبان رقص
زمانی پیشکش دادن به خدایان در قالب قربانی کردن و حرکات منظم گروهی در معبدها، جزو آیین های پذیرفته و مناسکی که جزو بایدهاست محسوب می شد. جایی که برای سپاس از خدایگان در برابر گردآوری محصول و برای حاصلخیزی زمین، دست و پا و حرکات به کمک کلام میآمد. رقص، آیین است. که حذف آن، به معنای گرفتن ماهوی ماهیت آیین است. رفته رفته، رقص از بستر آیین ها که هم متعلق به دربار و هم دهقانان بود، به سمت و سوی اجتماعات کوچکتر آمد. جایی که دیگر نه تمثالی حضور داشت و نه زمان مقدسی که آیین باید اجرا می شد.
رقص، زبان بدن است. جایی که کلام را حذف کرده و با حرکات بدن، لباس و آویزها و نقاشی های روی بدن، پیامی منتقل می شود. پیامی که می تواند برون ریز درونیات شخص، جامعه و حتی پایگاه اقتصادی افراد باشد. رقص به معنای هنر، رقص به معنای ورزش، رقص به معنای زبان بدن منظرهای دیگری به این حوزه هستند.

رقص در واقع با چندین حوزه پیوند دارد. موسیقی عامه پسند و بالاتر از آن فرهنگ عامه پسند، جنسیت، هویت قومی و محلی، پایگاه اقتصادی، هویت، روان شناسی فردی و اجتماعی حوزه هایی هستند که رقص را در پیوند و در زمینه آنها می توان بررسی کرد.
در بحث جنسیت و رقص، آنجلا مک رابی که درباره جنسیت و فرهنگ جوانان کار کرده است؛ معتقد است، مردانی که میرقصند نوعی مردانگی جدید را تولید می کنند. رقص، جایگاهی است که زنان به عنوان یک خرده فرهنگ، در آن نقش کلیدی دارند و بروز و نمایششان در آن است.
گاهی رقص نوعی بازنمایی سبک زندگی است. برای مثال رقص های خیابانی خود نشان از المان های سبک زندگی یک طبقه یا جوانان خاصی را دارد. در این رقص ها نوع پوشش، انتخاب موسیقی و زبان بدن، رقص های گروهی بارزه هایی از سبک زندگی است.

رقص با لذت نیز پیوند دارد. علاوه بر افزایش ضربان قلب و نشاط پس از آن، گاهی با لذت جسمانی نیز همراه می شود. برخی از رقص هایی که به ویژه با آهنگ های شش و هشتی و یا رپ همراه هستند بازتابی از تمنیات جنسی هستند. رقص های مخصوص دیسکو که هم اکنون در جشن های تولد و در محافل خصوصی جایگاه دارند، گونه ای جایگزینی برای نبود دیسکو در جامعه ایران محسوب می شوند. در واقع هر چه به حاشیه رانده شده است در قالب جشن های خصوصی و گروههای دوستی و خانوادگی به حیات خود ادامه داده است.

خوابگاههای دانشجویی، محفلی زنانه و اجتماعی زنانه است. رقص که به تعبیر مک رابی، قلمروگاه زنان است، در این محافل زنانه می تواند محل نمایش و رشد و نمو داشته باشد. جایی که ترکیبات فرهنگی متفاوت، ارتباطات میان فرهنگی را پدید می آورد. علاوه بر آشنایی و آموزش آماتوری، ترکیباتی مبتنی بر تمسخر و لذت پدید می آورد. با پخش شدن بسیاری از ویدیوهای رقص ها در خوابگاه ها، و بازتولید یک ویدیو کلیپ با امکانات خوابگاهی رخ می دهد. در اینجا ژانر جدیدی از رقص پدید می آید
https://t.me/linguisticsacademy

محیط های زنانه از جمله مدارس دخترانه و خوابگاه های دانشجویی، تفریح دم دستی زنان، که همانا رقص است، جایگاه بررسی ویژه از منظر جامعه شناسی دارد. گونه شناسی رقص ها و همچنین سرایت آنها و بازتولید رقص نمایشی، و رهبران فکری در این حوزه در میان دختران خوابگاهی و پیوند آن با زندگی دانشجویی و خابگاهی می تواند در شناسایی این حوزه کمک کند.

https://t.me/linguisticsacademy