ص۱. نمادشناسی عدد «سه».. در بیشتر مکاتب، سه عددی بنیادی است

ص۱
نمادشناسی عدد "سه"

در بیشتر مکاتب، سه عددی بنیادی است. "سه" نخستین عدد در بر گیرنده واژه "همه" است و ثالوث (Triad) یعنی عدد کل، زیرا شامل آغاز و میان و پایان است.
به تعبیر جی. سی. کوپر، "سه" تداعی کننده انسان (بدن، جان، روح)، چرخه حیات (تولد، زندگی، مرگ)، سیکل کامل (آغاز، میان، پایان) و (گذشت، حال، آینده) است.
سه به معنای چند، نماد عدد بزرگ است، جماعت، سه هورا می کشند. سه به معنای تحقق امر نیز هست، سه عبارت است از تثلیث های بیشمار خدایان و نیروها، ایزدان سه شخصیته ی قمری و ایزدبانوان سه گانه در مذاهب سامی، یونانی، سلتی، و توتنی، که اغلب جنبه ها یا توانایی های مختلف یک ایزد هستند. مثلث نماد اصلی سه است و سه دایره یا مثلث متقاطع، مظهر وحدت تجزیه ناپذیر تثلیث هستند. نماد های دیگر عبارتند از: نیزه ی سه شاخه، زنبق، طرح سه برگی، تری سولا[Trisula]، صاعقه ی سه بخشی، سه خطی ها و غیره.
اغلب حیوانات قمری سه پا دارند که به معنای اهله ی سه گانه ی ماه است، اما گاهی همانگونه که در فرانسه دیده می شودف سه به صورت سه خرگوش یا سه انسان در ماه نشان داده می شود.

@linhuisticsacademy
مظاهر و مفهوم عدد "سه" در فرهنگها:

- آفریقایی: آشانتی[Ashanti]، ایزدبانوی ماه سه شخصیت دارد، دوتا سیاه و یکی سفید.
- اسکاندیناوی و توتنی: سرنوشت که به صورت نورن ها[Norns]، و مانی[Mani]، نی[Nyi]، نیتی[Nithi]، یعنی ماه بدر، نیمه و نو، نشان داده شده است. در اساطیر توتنی ماه سرنوشت است و هولدا[Holda]، ایزدبانوی قمری با دو دخترش، سه اقنوم محسوب می شوند. خرگوش ساکن ماه، سه پا دارد،ثور[Thor]، گاهی با سه سر تصویر شده است، داس پیکان سه گوش نماد اودین- اودن[Odin-woden]، است. سه ، عدد نیکروزی است. همه ی چیزهای خوب، سه تا هستند.
- اسلاو: خدای ماه سه سر دارد.
- بودایی: تری- دانتا[Tri-danta]، سه گوهر گرانبها، یعنی بودا، دارما[Dharma]، سنگهه[Sangha] است.
- تائویی: سه گانه ی اعظم عبارت است از آسمان، انسان، و زمین. سه، نخستین عدد قوی است. زیرا هرگاه تقسیم گردد، مرکز باقی می ماند- نقطه مرکزی تعادل. سه، یعنی یانگ، خجسته و نماد کثرت نیز هست.
- تاروت: شاه بانو با شماره ی سه مشخص می شود که عددی منتج و هماهنگ است، او مبین آفرینش بسیط و حاصل ثنویت است و از یک اتحاد و یگانگی حکایت می کند. بنابراین سه، شماره و عدد یک تولد، یک زندگی تازه، و یا لقاح وحاصلخیزی ماده است. از آنجایی که عدد دو، مبین انبساط و گسترش زمان از گذشته به آینده است، شماره ی سه، اندازه و میزانی از فضا- زمان محسوب می شود و نماد آفرینش پدیده ها در زمان است.
- چینی: تقدس، عدد خجسته، نخستین عدد فرد، عدد یانگ، قورباغه یا پرنده ی ماه، سه پا دارد.
- ژاپنی: سه گنج عبارتند از آینه و شمشیر و جواهر یعنی حقیقت و شجاعت و ترحم.
- سلتی: بریجیت[Bridgit]، سه گانه است، سه بانوی سعادت و سه گانه ی همان خدا هستند. سه ، خصوصاً در سنت سلتی، عددی پر معنا ست.
- سومری، سامی: تثلیث های مشهوری دارد. در کارتاژ از آنجایی که ایزدبانوی کبیر، قمری است با سه ستون، بدون تصویر نشان داده شده است.
- عبری: نور بی پایان، عقل تقدیسگر، در آیین قبالا سه، مظهر ادراک و وحدت نرینه، مادینه و عقل وحدت بخش است.
- عربی: اعراب زمان جاهلیت سه باکره ی مقدس به نامهای لات[Al-Lat]، عزّی[Al-ozza]، و منات[Al-manat]، داشتند. این سه به شکل کتیبه سنگی، سنگ، یا ستون هایی که کبوتران بر فراز آن قرار دارند تصویر می شدند. منات را اهل مدینه، لات را اهل طائف و عزی را اهل مکه گرامی میداشتند.
@linguisticsacademy
- فیثاغورسی: کمال
- کیمیاگری: ترکیب سه تایی گوگرد، جیوه و نمک، مظهر روح، جان و بدن است.
- مائوری: روح کبیر یا آفریننده الهی عبارت است از تثلیث ماه، خورشید و زمین، ایزد طبیعت یعنی تثلیث گذشته، حال و آینده، تفکر و خوی و جسم، که انگشت ایستاده نماد آن است.
- مسیحی: تثلیث، جان، وحدت جسم و جان به صورت انسان و کلیسا، سه هدیه ی مغان به مسیح که خدا- شاه- قربانی است، سه شکل استحاله، وسوسه ها و انکار های پطرس، تصلیب در جلجتا، روز های مرگ مسیح، ظهور پس از مرگ، مریم ها، کیفیات یا فضایل خداشناسانه یعنی ایمان و امید و عشق.
- مصری: سه مرتبه ی توت[Thoth] را بزرگ می داشتند(ایزیس، اوزیریس، هوروس)
-مکزیکی:تثلیث با سه صلیب، یکی بزرگ و دو تا کوچکتر نمایش داده شده است.
- هرمسی: نیروی اعلی[Trismegistus]، سه بار بزرگ داشتن.
- هندو: تری مورتی[Trimurti]، نیروهای سه گانه ی آفرینش، ویرانی و حفاظت، نیرو های سه گانه ی آشکارسازی، نگاهداری و خاتمه بخشی، تثلیث های مختلفی از ایزدان وجود دارد، ارابه ی ماه نیز سه چرخ دارد.
-یونانی-رومی: سرنوشت یا موارها، سه خواهری که به عنوان موار( قسمت) معروف بودند.