از ونزوئلایى شدن اقتصاد کشور بپرهیزیم، این چاره درد نیست تسلیم به مرگ است:

از ونزوئلايى شدن اقتصاد كشور بپرهيزيم، اين چاره درد نيست تسليم به مرگ است:

متاسفانه در پى نا آرامى هاى اجتماعى اخير عده اى مشغول شده اند تا فضا را براى حركت به طرف شرايط مشابه آنچه در ونزوئلا در جريان است، در ايران نيز فراهم كنند. كنترل ادارى قيمت ها ،توزيع ادارى و تخصيص منابع از كانال هاى حكومتى، منتفى كردن بخش خصوصى واقعى و بدون پشتيبانى حكومتى، زمينه سازى رانت هاى جديد براى رانت خوار هاى قديم... اين افراد از گوشه و كنار سر و صدا راه انداخته اند با نغمه اى مشابه. از داخل نهاد هاى نظامى، از داخل مراكز سنتى از گوشه و كنار روزنامه ها و برخى دانشكده ها. پيشنهاد مشابه همه حركت به طرف محدود كردن فضاى فعاليت اقتصادى براى مردم و تقويت شيوه هاى آمرانه اقتصاد كه نتيجه آن طى ده ها سال جز تمركز ثروت در دست و زير كليد افراد معدود نبوده، منجر به فساد هايى شده كه سر وصداى آن از هر گوشه بلند است و براى عامه هم نتيجه اى جز تنگنا و فشار اقتصادى به جامعه دست آوردى نداشته است. متاسفانه پيشنهاد اينگونه افراد هم مداواى اصولى درد هاى جامعه نيست، بلكه افزون كردن از همان شرنگ تلخ گذشته در كام جامعه است. از اين حد نيز نمى گذرند و مى خواهند فضاى انديشه اقتصادى را نيز به يك محبس و زندان انديشه تبديل كنند. مطلب زير نمونه اى از همان كليشه است. از يكى از آن شبه اقتصاد دانانى كه سال ها به ايجاد آشفتگى در فضاى ذهنى جامعه مشغول بوده و بر اساس مطالبى كه مطرح مى كند يك چپ گراى اساسى است از نوع وطنى نه يك چپ گراى امروزى فرضا در قالب آنچه سوسيال دموكراسى گفته مى شود، مانند نوع سوئد و ديگران. اين تيره انديشه از بازماندگان افكار ماركسيستى هستند چون به اقتصاد كنترل شده ،وآمرانه و قهر آميز معتقدند و بزبان هاى مختلف و تحت لفافه همان را پيش نهاد مى كنند گرچه پشت سر اين كلمه يا آن كلمه ، و اين مقام يا آن مقام پناه مى گيرند. شباهت كليشه اى متن زير با گفته هايى كه امروزه از مراكز مختلف شنيده مى شود قابل توجه است.👇👇👇