رندان بر سر سفره

رندان بر سر سفره

اعتراف می کنم تا پیش از نطق آن بانوی وکیل مجلس در دفاع از دریافتی ابوی محترمشان به عمق واژه "سفره" پی نبرده بودم. معلوم نشد از زبان او در آمده بود یا رندان همیشه در صحنه به او بسته بودند، ولی اینکه عده ای نشسته بر سر "سفره" به خوردن مشغولند، توصیفی جالب از اوضاع دولت ها شاید در همه جای دنیاست. این توصیف به ویژه اگر حال و هوای ایرانی آن را در نظر بگیریم بامزه تر هم می شود: جاهایی از سفره رنگین تر است، بالای سفره با پایین آن تفاوت دارد، کسانی به دیگران تعارف می زنند و هوای دور و بری هایشان را دارند و ...

در این یادداشت دنیای اقتصاد به قلم جناب خالقی آمده است که محدود کردن دریافتی مدیران دولتی چیزی جز یک بازی سیاسی نیست. از آنجا که در مملکت ما مداخل با مواجب فرق می کند، این محدودیت فقط باعث می شود که مدیران اهل بخیه پولشان را به طریق دیگری از جیب مردم دربیاورند. اگر دنبال ادم های فداکار و بدون چشمداشت مالی هستید که از قضا کار هم بلد باشند، نسلشان منقرض نشده است، ولی بعید است تعدادشان زیاد باشد. وانگهی به فرض آنکه در بدو ورود چنین باشند، به مرور و با دیدن عشقی بودن اوضاع نظرشان عوض می شود.

جان کلامم اینست که این امامزاده (دولت) حاجت نمی دهد، تا وقتی دولتی بزرگ هست که می خواهد در همه جا سرک بکشد، وضع همین است، بهترین راه اینست که هرچه بیشتر و بیشتر کوچکش کنیم تا فقط به کار اصلی اش یعنی برقراری نظم و تضمین حقوق مالکیت بپردازد، در دولت های بزرگ و مداخله گر طبیعی است که همیشه با بحران نورچشمی ها روبه رو باشیم.

لینک یادداشت دنیای اقتصاد:
http://goo.gl/2bycuU

نفل به مضمون از راهبرد
@RahbordChannel


اقتصاد در گذر زمان:
telegram.me/m_ali_mokhtari/