دیروز پستی در مورد مهاجرت به پیام رسان‌های داخلی، یا تحریم پیام رسانهای داخلی زدم

دیروز پستی در مورد مهاجرت به پیام رسان های داخلی، یا تحریم پیام رسانهای داخلی زدم.
https://t.me/Economics_and_Finance/408
تعدادی از خوانندگان کانال، به من تذکر دادند که پروتکل ارتباطی تلگرام plaintext نیست، بلکه رمز شده است و قابل شنود نیست.

با این تذکرات قدری تحقیق کردم و متوجه شدم که من اشتباه کردم و تذکر این دوستان درست بوده. پروتکل ارتباطی تلگرام plaintext نیست بلکه رمز شده است، منتها با دسترسی به سرورهای تلگرام، این پستها بصورت plaintext قابل دسترسی هستند. برعکس پستهای secret chat تماما رمز شده هستند و حتی با دسترسی به سرورهای تلگرام هم قابل خوندن نیستند.

معنیش اینه که از حیث شنود شبکه‌ای، تلگرام بر برخی پیام‌رسان‌های داخلی برتری داره.

در این بررسی‌ها به این صفحه برخوردم که بنظرم جالب اومد:
https://www.eff.org/node/82552
این صفحه توسط Electronic Frontier Foundation که یک سازمان غیردولتی مردم نهاده تهیه شده. این صفحه جواب ۷ سوال کلیدی در مورد امنیت تلگرام رو نشون می‌ده. مثلا در این صفحه نوشته پیامهای تلگرام در مسیر ارسال به سرور رمز شده هستند.

اما بیش از بقیه، سوال آخر توجهم رو بخودش جلب کرد. سوال آخر میگه تلگرام مورد «ارزیابی مستقل» قرار گرفته. این ارزیابی بی‌شباهت با حسابرسی کردن صورت مالی یک شرکت توسط حسابرس مستقل، و یا اعتبارسنجی یک شرکت توسط یک اعتبارسنج مستقل، نیست.

این لینک، همین اطلاعات رو در مورد واتساپ نشون می‌ده،
https://www.eff.org/node/82531
که واتساپ هم ارزیابی شده.

بفکرم اومد که اگر پیام‌رسان‌های داخلی هم خود رو در معرض چنان «ارزیابی» قرار می‌دادند، شاید گام بزرگی در جهت اعتمادسازی و اقناع جامعه بر می‌داشتند.


نکته دیگری هم که یکی از دوستان متذکر شد، دولتی بودن برخی پیام‌رسان‌های داخلی‌ست. فعالیتهای اقتصادی نهادهای دولتی عموما غیربهینه‌ست و گرون تموم میشه. مثلا صداوسیما بجای سود ده بودن، فشار مالی قابل توجهی به بودجه وارد می‌کنه. همینطور، پیام‌رسان‌هایی که وابسته به نهادهای دولتی هستند، با اتکا به بودجه، و با هزینه تمام شده بالا، عملیاتی شدن. این هم می‌تونه دلیلی برای عدم انتخاب پیام‌رسان‌های دولتی داخلی باشه، چرا که استفاده از اونها، باعث افزایش فشار بر بودجه دولتی، و تشدید ناترازی بودجه می‌شه.