✍در پاسخ به یک نقد.. در پاسخ به نقدشان به بیانیه، دو نکته را لازم به ذکر دیدم:

✍در پاسخ به یک نقد

جناب عبدلی نویسنده این متن را نمیشناسم اما احترام بسیاری برای اندیشه و قلم ایشان قائل هستم.
در پاسخ به نقدشان به بیانیه، دو نکته را لازم به ذکر دیدم:
1- اگرچه مفهوم عدالت پیچیده است، درک بهبود عدالت به این دشواری ها نیست. امروز میدانیم مصرف دهک های بالا از یارانه انرژی 11 برابر دهک پایین است. آیا فهمیدن اینکه این یارانه سیاهیست که بیشتر به جیب ثروتمندان می ریزیم و در عوض آلودگی و نابودی محیط زیست نصیب دهک های پایین می شود نیاز به بحث فلسفی عمیق در باب عدالت دارد؟

2- فریاد دردها آسان و یافتن درمان ها دشوار است. تمامی مشکلاتی که نگارنده متن فوق، جناب عبدلی برشماردند، بارها و بارها توسط بسیاری از این جمع گفته شده است. از عباس آخوندی وزیر سابق کابینه تا دانشجویانی با دانش اندک اقتصاد این مسائل را ذکر کرده اند. اما درمان آنها نیاز به تصمیمات جدی سیاستمداران دارد.
حال اگر دردها فریاد شد و سیاست های اساسی نظام مانند سیاست خارجه تغییر نکرد، تکلیف چیست؟ آیا باید دست روی بگذاریم تا اندک منابع باقی مانده کشور نیز به شکل یارانه سیاه به جیب پرمصرف ها واریز شود؟ یا 14 میلیارد دلار ثروت کشور به عنوان یارانه کالای اساسی به رانت خواران منتقل شود و هرروز کلیپ صف های مردم و تحقیر شدنشان را ببینیم؟
خیر- باید فریاد کرد. باید همه مشکلات را فریاد کرد. باید آنقدر فریاد کرد تا راهی باز شود و گوشی بشنود.

تو گرمي مکن گر من از خوي گرم
نگفتم تو را گفتنيهاي نرم

کنون کامد از آسمان بر زمين
ره آوردم آن بود و ره بردم اين