به تازگی گروهی با شعار «لطفا کتاب را جا بگذارید» این کار را آغاز کرده‌اند

.
اگر یادتان باشد، سال گذشته درباره پدیده جا گذاشتن کتاب در معابر عمومی کشورهای توسعه یافته نوشتم و خوشبختانه در ایران هر روز خبرهای تازه ای درباره این ایده به گوش می رسد و هرکس به سهم خویش قصد دارد در ترویج کتابخوانی کمک کنئد. به تازگی گروهی با شعار «لطفا کتاب را جا بگذارید» این کار را آغاز کرده اند. این گروه کتاب ها را همراه نوشته ای با این مضمون که 'من یک معلم هستم و حامی کتابخوانی؛ لطفا شما هم پس از مطالعه این کتاب را جا بگذارید ' در اماکن عمومی جا می گذارند تا دیگران هم مطالعه کنند. اما نکته ای که باید مد نظر داشت این است که تا چه اندازه این گونه حرکت ها می تواند مفید و ثمربخش باشد؟ اگر قرار باشد کتاب به کتابخوان نرسد، چه فایده ای حاصل می شود؟ رها کردن کتاب در گوشه ای از کلانشهرها همانند، رها کردن سوزن در انبار کاه هست. در ثانی چه قدر می توان مطمئن شد که نفر بعدی کتاب را بخواند و یا آن را به عنوان کتاب دست دوم نفروشد؟ این ایده در کشورهای توسعه یافته در شرایطی پاسخ مثبتی داشته که سرانه مطالعه آن کشورها با ایران تفاوت قابل ملاحظه ای دارد. در سطح شهر کتابخانه های عمومی و قفسه های کتاب عمومی دیده می شود. در اتوبوس و مترو همه مشغول مطالعه هستند و کتاب را یک کالای لوکس یا گران نمی بینند. بنابراین کسی در آنجا نه کتاب را خمیر می کند و نه می فروشد. اما وضعیت در ایران متفاوت است. در میان گروه هایی که این ایده را ترویج می کنند؛ کار یک گروه را بهتر از بقیه یافتم. اعضای این گروه کتاب ها را می خوانند، امضا می کنند و سپس به دست افرادی که می دانند اهل مطالعه هستند می رسانند، آنها نیز پس از خواندن کتاب، آن را به نفر بعدی می سپارند. بدین ترتیب کتاب همیشه در گردش است. این موضوع شاید روش موثرتر و کاراتری برای گسترش فرهنگ کتابخوانی باشد. در این طرح کتاب به کتابخوانان حرفه ای نمی دهند؛ چرا که آنها خود به اندازه کافی از این امکان برخوردار هستند، اما حتما در دوربر ما افرادی هستند که علاقه به مطالعه دارند، اما نمی دانند با چه کتابی و چگونه باید مطالعه را شروع کنند.

#مصطفی_قاجار
#روزنامه_همشهری

🎈📌📕📚📒
لینک کانال کتابدونی
@ketabdooni