وینستون، سرقلمی را به قلم وصل کرد و آن را به دهان‌اش برد و مکید

وینستون، سرقلمی را به قلم وصل کرد و آن را به دهان‌اش برد و مکید. قلم دیگر ابزار منسوخ شده‌یی بود که حتا برای امضا کردن هم به ندرت به کار می‌رفت و او صرفا به این دلیل که نمی‌خواست آن کاغذ خوش‌رنگ و زیبا را با یک خودکار سیاه کند، ترجیح داده بود این قلم را به‌طور محرمانه و دزدکی تهیه کند. آخر او زیاد به نوشتن با دست عادت نداشت؛ چون آن‌ها به‌طور معمول؛ همه‌چیز را - به‌جز پاره‌یی یادداشت‌های بسیار کوتاه - با دستگاه «خودبخوان و خودبنویس» دیکته می‌کردند، اما بدون تردید برای هدف فعلی امکان استفاده از آن نبود. بنابراین قلم را در جوهر فرو برد و سپس برای لحظه‌یی دچار تردید و نگرانی شد. نوشتن روی کاغذ برای او به عزم و جزمی راسخ نیاز بود و سرانجام با حروف کوچک و کج‌وکوله‌یی نوشت: «چهارم آوریل هزار و نه‌صد و هشتاد و چهار»



کتاب: نوزده هشتاد و چهار (1984)
نویسنده: جُرج اُرول
مترجمان: سیروس نورآبادی، محسن موحدی‌زاد
انتشارات: شورآفرین | ۱۳۹۲
بن‌مایه: کتابگرام
https://telegram.me/ketabgram