ی‌داند نه مستمسکی برای خدمت به اپوزیسیون یا پوزیسیون

ی‌داند نه مستمسکی برای خدمت به اپوزیسیون یا پوزیسیون. و بوالعجب که صدای این گروه سوم را هر دو گروه قبلی خفه می‌کنند؛ آن به بهانه‌ی غیرخودی بودن و این به بهانه‌ی غیرسیاسی/غیرمسئول بودن. (و این یکی از گره‌گاه‌های مهمی است که در این سرزمین ادبیات به مسلخ می‌رود؛ بله، دقیقاً به دست‌‌ همان کسانی که حرفه‌مند ادبیاتند و قرار است متولیان واقعی ادبیات این سرزمین باشند.) این‌طوری‌ها می‌شود که محفلی به وسعت ایران شکل می‌گیرد و در فضایی ایزوله از سیاسیون و مدیران و مردم برای خودش خوش است. بالأخره دستک و دنبکی هم هست که این عیش منغص نشود؛ از ناشرهایی که دست رد به سینه‌ی هیچ کتابی نمی‌زنند تا صفحه‌های ادبی روزنامه‌ها که هرطوری هست باید «پر» شوند تا پز فرهنگی بودنشان مخدوش نشود...

سایت دوشنبه