درباره مجموعه داستان «پسر من قاتل است» نوشته «علی براتی گجوان». اما تک صدایی

درباره مجموعه داستان "پسر من قاتل است" نوشته "علی براتی گجوان"
@matikandastan
📢خوشخوان اما تک صدایی

حسین عباس زاده: ◀این مجموعه داستان به لحاظ زبان و نثر روان، اثر خوبی است. در یک مجموعه داستان، اگر حتی یک داستان بتواند مرا جذب کند، آن را کتاب موفقی می دانم؛ و در این اثر، این اتفاق افتاده است.

◀داستان "از زندان زنگ می زنم" از داستان های خوب و شاخص این مجموعه است که مرا به خود جذب کرده است.

◀از ویژگی های مجموعه، اتفاق های معمولی داستان هاست. نقش اتفاق در داستانهای این اثر کم رنگ است. هم اتفاق های درونی و هم بیرونی که داستان ها به این علت عمق کافی را ندارند. قصه گو نبودن و روایت خطی داستان ها نیز، از دیگر ویژگی های این کتاب است.

◀گاه رد پای نویسنده در تمامی داستان ها، به چشم می خورد. این ویژگی را که شخصیت ها همه از یک نوع ایدئولوژی و یک لحن برخوردارند، هم می توان از نتایج این مساله دانست به طوری که نویسنده اثری تک صدایی خلق کرده و یک شخصیت را در تمام داستانها تکرار و متکثر کرده است.

◀برخی داستان ها، فاقد شخصیت پردازی لازم هستند و همین امر، یکی از دلایل دیگر عمق پیدا نکردن داستانها، همراه نشدن مخاطب و در ذهن نماندن آنها شده است.

◀کوتاه بودن داستانها (٢۵ داستان در ۱٢۰ صفحه) به اثر لطمه زده است و قبل از اینکه مخاطب بتواند با آن ها ارتباط برقرار کند داستان تمام می شود.

◀توجه به فضا سازی و همچنین استفاده از دیالوگ های کوتاه جان دار و متناسب با موقعیت ها، از نقاط قوت این کتاب است که در تمامی داستان های این مجموعه رعایت شده است. زبان روان و ساده ای که در اثر به کار گرفته شده، نبود سکته زبانی و نیز صمیمیتی که البته از ویژگی های راوی اول شخص است باعث خوش خوان شدن اثر شده است که لازم است به نویسنده در این مورد تبریک گفت.
@matikandastan