عباس بهارلو.. در سطرهایی از این مقاله نوشته‌ام:

عباس بهارلو

در شمارۀ 15 «فیلمخانه» (زمستان 1394) در قسمت چهارم مقالۀ سینماهای تهران، نگاهی انداخته‌ام به وضع سالن‌های سینما در فاصلۀ سال‌های 1357 تا به امروز. در سطرهایی از این مقاله نوشته‌ام:
در سال‌ 1357، در اوج‌ روزهاي‌ انقلاب، 35 سينما طعمة‌ حريق و تعطيل شدند... تعدادي‌ از اين‌ سينماها در سال‌ 1358 تعمير و مرمت‌ و بازگشايي‌ شدند؛ اما سيزده‌ سينما تعطيل‌ شدند و تغيير كاربري‌ دادند. در سال‌ 1358 از مجموع‌ 110 سينماي‌ داير و فعالِ‌ سال‌ 1355 تعداد سينماهاي‌ داير به‌ 89 باب‌ و مجموع‌ گنجايش‌ آن‌ها به‌ 62219 صندلي‌ كاهش‌ يافت‌...
مصادرة‌ سينماها و ناامن‌‌كردن‌ فضاي‌ عمومي‌ نسبت‌ به‌ سينما در سال‌هاي‌ بلافاصله‌ پس‌ از انقلاب تمايلي‌ در صاحبان‌ سينماها براي‌ بازسازي‌ و نوسازي‌ و احداث‌ سالن‌هاي‌ جديد به‌‌وجود نياورد‌. در سال‌هاي‌ اخير هم‌ عدم‌اقبال‌ عمومي‌ از فيلم‌ها و ورشكستگي‌ پي‌درپي‌ سينماها مانع‌ ديگري براي‌ رسيدگي‌ به‌ وضع‌ كيفي‌ سالن‌هاي‌ سينما و احداث‌ سالن‌هاي‌ جديد بوده‌ است‌. همۀ این‌ها سبب شده است که از نیمۀ دهۀ 1380 به بعد سازمان و مراکز دولتی مثل شهرداری به کار سینماسازی بپردازند، و بخش خصوصی تمایل زیادی نداشته باشد.

منبع فیس بوک عباس بهارلو

کانال انجمن ماتیکان داستان
https://telegram.me/matikandastan