توصیه‌های دیگری درباره نویسندگی از تریسی شوالیه. مثل دویدن است

توصیه‌های دیگری درباره نویسندگی از تریسی شوالیه
@matikandastan
📢نوشتن مثل دويدن است

◀داستان و شخصيت‌های داستان برایم در اولویت هستند. وقتی از بابت درست بودن آنها خاطر جمع شدم، تازه نوبت به تاریخ و تحقیقات تاریخی می‌رسد. خطری كه داستان‌های تاریخی را تهديد می‌كند این است که نویسنده گاهی كه ماجرای جالبی پيدا می‌كند و با خودش می‌گويد «بايد راهی پيدا كنم تا این ماجرا را در داستانم جا بدهم»، به هر ضرب و زوری که هست آن را توی داستان جا می‌دهد و بعد خواننده از خودش می‌پرسد: «اين ماجرا چه ربطی به این داستان داشت؟» به همین دلیل هر چند برای نوشتن داستان‌های تاریخی تحقيق می‌كنم، نتیجه این تحقیقاتم را در جهت پرورش شخصیت‌هایم به کار می‌برم. شخصيت‌ها از دل ماجرايی تاريخی بيرون می‌آيند اما کمکم بر آن ماجرا غلبه می‌كنند و سرانجام تشخصی جداگانه پیدا می‌کنند.

◀نوشتن هم مثل دويدن، پيانو زدن و هر فعالیت ديگري است: تنها زمانی در آن پيشرفت می‌كنيد كه پيوسته و مدام انجامش دهید. در انزوا و برای خودتان ننويسيد، چون اگر كسی نوشته‌هايتان را نخواند، متوجه نمی‌شويد كه نوشته‌تان اصلا به دردبخور هست يا نه. من هنوز همین‌طورم؛ یعنی تا وقتی که کتاب تازه ام را نمی‌دهم یک نفر بخواند نمی‌دانم آيا چیز به درد بخوری نوشته‌ام یا نه. با گروهی از دوستان یا یک کلاس نویسندگی در ارتباط باشید، با کسانی که به برنامه نوشتنتان نظم می‌دهند و شما را وادار می‌کنند با جدیت به این نظم پایبند باشید. (منبع: داستان همشهری، دی ٨٩)

@matikandastan