ماتیکان داستان:. 📢 جشنواره‌های ادبی توجه چندانی به کتاب‌های‌ زندگینامه ندارند

ماتیکان داستان:
📢 جشنواره‌های ادبی توجه چندانی به کتاب‌های‌ زندگینامه ندارند
@matikandastan

راضیه تجار: در جامعه ادبی قانون نانوشته‎ای وجود دارد که داستان و تخیل صِرف دارای ارزش ادبی بیشتری است و حتی در داوری‌های جشنواره‌های ادبی هم، کتاب‌های‌ زندگینامه زیاد مورد توجه داوران نیست. همین مسأله نویسندگان را برای نوشتن این ژانر بی‌انگیزه می‌کند. زندگینامه‎نویسی بعد انقلاب در ایران مورد توجه قرار گرفت و اتفاقاً مخاطب هم استقبال خوبی از آن کرده است.

در حالی که به نظر من، نوشتن زندگینامه داستانی نسبت به سایر ژانرهای ادبی کار سخت‌تری است چون نویسنده باید هم به واقعیت‌ها وفادار بماند و هم اثر را به ادبیات نزدیک کند. این سختی و ریزبینی برای نویسنده‌ای که بخواهد زندگینامه شهیدی را بنویسد، چند برابر می‌شود چون گاهی خانواده شهید نسبت به اثر، مدعی می‌شود. به همین دلیل نویسنده باید بسیار هوشمندانه و دقیق عمل کند تا مورد اتهام قرار نگیرد.

به خاطر همین حساسیت‌ها، اهمیت این ژانر ادبی کمتر از داستان‎نویسی نیست و اتفاقاً توصیه من این است که برای شناساندن مفاخر، مشاهیر ادبی و شهدا باید نویسندگان بیشتری وارد این مقوله شوند. مثلاً برای فیلم «ایستاده در غبار» کف زده می‌شود در حالی که ادبیات در زمینه روایت ادبی از زندگی شهدا و مفاخر ادبی، پیشروتر از سینما بوده است اما ما نسبت به خودمان کم لطفی می‌کنیم.
(منبع: روزنامه قدس؛ گفتگوی خدیجه زمانیان با تجار)
@matikandastan