📚 داستاننویسان و دوستداران داستان 📢ماتیکانداستان را به شیفتگان فرهنگِ ایرانزمین معرفی کنید 📢📢محتوای مطالب، نظر نویسندگان آن است و ممکن است با دیدگاه گردانندگان ماتیکانداستان همسو نباشد. ارتباط با مدیر کانال @vahidhosseiniirani
📢وقتی مسئول به جای شاعر تصمیم میگیرد
📢وقتی مسئول به جای شاعر تصمیم می گیرد
@matikandastan
وحید حسینی ایرانی: بیستوهفتم شهریور سالروز درگذشت سید محمدحسین شهریار، شاعر معاصر و نامی ایران است و این تاریخ را «مسئولان» روز بزرگداشت او و «روز شعر و ادب فارسی» ثبت کردهاند. گویا همین که به جای اهل شعر و ادب، اهالی سیاست چنین تصمیمی گرفتهاند و ظاهرا از نظرخواهی از ادبیاتیها نیز دریغ کردهاند این همه خردهگیری و حرف و حدیث به بار آورده است. در این ١٨ سال که از ثبت روز ملی شعر و ادب فارسی میگذرد همواره در چنین مناسبتی صدای اعتراضهایی بلند است و البته اینگونه مینماید که اعتراضها
بحق است. پیگیری علیاصغر شعردوست، نماینده وقت تبریز در مجلس شورای اسلامی، باعث میشود شورای عالی انقلاب فرهنگی سالروز فوت شهریار «شاعر همشهری نماینده نامبردهشده» را به عنوان روز بزرگداشت این شاعر و روز شعر و ادب فارسی تصویب کند و از سال ۷۹ این مناسبت چنان که رفت، در گاهنماها ثبت شود. در این میان آنچه پررنگتر مینماید این است که از میان شاعران بزرگ بسیار در تاریخ ادب فارسی، آنقدر بزرگان بودهاند که نوبت به شهریار نمیرسیده است، اگرچه بزرگی او نیز انکارشدنی نیست. شاعران و استادان ادبیات بجا و بهدرستی معتقدند که این روز باید به نام بزرگی باشد که یا نامش رودکی است و پدر شعر فارسی، یا فردوسی و پیشگام و پاسدار شعر و زبان فارسی، یا سعدی و حافظ و بر ستیغ ادبیات فارسی و یا اگر بنا بر توجه به معاصران است، کسی چون نیما شایستهتر مینماید که پیشوای شعر نو فارسی است و یا هر آن کس که جایگاهی رفیعتر از شهریار دارد.
نگارنده این یادداشت اقدام احتمالا مصلحتآمیز مدنظر را حتی ستمی میداند که بر استاد شهریار روا داشته شده است؛ چراکه در واکنش به اهل سیاست که چنین آشی پختند گاه منزلت او نیز نادیده گرفته میشود. حقیقت این است که محمدحسین شهریار شاعر بزرگی است که از نظر ادبی و حتی با صرف درنظرگرفتن محتوای سرودههایش جایگاه والایی در میان فرهنگدوستان دارد اما چه کسی است که نداند پاسخِ های، هوی است و تصمیمی ناخوشایند واکنشهای احساسی ناپسند را هم میتواند به دنبال داشت. کاش هر کسی بر سر کار خود میبود و کار فرهنگ به خانواده فرهنگ وانهاده میشد تا در حضور گرانمایگانی چون فردوسی و مولانا و حافظ و سعدی و نظامی و... نام بزرگی که بزرگ است به راستی اما با ایشان در یک تراز نیست همسنگ روز شعر و ادب فارسی ثبت نشود. ایدون باد! (منبع: روزنامه شهرآرا)
@matikandastan