بررسی مجموعه داستان «تهران-۲۸»، پژمان تیمورتاش

بررسی مجموعه داستان «تهران-28»، پژمان تیمورتاش
تهران با نوستالژی اضافه @dastaniraniسید‌محمد‌هادی موسوی | داستان‌نویس | مجموعه‌ داستان «تهران-28» شامل پنج داستان نه‌چندان کوتاه از «پژمان تیمورتاش» است که نشر «پیدایش» آن را منتشر کرده است. داستان‌های این مجموعه هر کدام در یک ژانر روایت شده‌اند. نیویورک؛ یک داستان «واقع‌نمایی روانشناختی» با راوی اول شخص کنشگر و زاویه دید بیرونی است. موقعیت زمانی- مکانی داستان خوب است و موجب فضا‌سازی بدیعی شده، اما این فضا‌سازی به دلیل کمبود پیرنگ، نتوانسته در خدمت داستان باشد. داستان از سطح یک روایت فراتر نمی‌رود و بیشتر گرایش به پیرنگ توصیفی بدون‌تقابل و کشمکش داستانی دارد که این امر حتی در انتخاب زمان روایت (گذشته) نیز بروز کرده است. به دلیل وجود نداشتن نیروهای تخریبگر داستانی، تقابلی به وجود نیامده و عدم‌تعادل داستانی صورت نمی‌گیرد؛ جز تقابل عینی راوی با فروشندگان مواد و تقابل ذهنی او با دختر، که هر دو آنها هم قوام پیدا نکرده‌اند. لحن و زبان و فضا‌سازی داستان، عالی است. شخصیت‌سازی‌ها خوب از آب درآمده، اما شخصیت‌پردازی‌ای صورت نگرفته که آن هم به دلیل نبود موقعیت و عدم تعادل برای بروز واکنش شخصیت‌ها و یکسان بودن لحن آنها است. داستان دیر و توصیفی شروع می‌شود، اما پایان مناسبی دارد. http://farheekhtegan.ir/newspaper/page/1818/8/59103/0