در واکنش به خبر رونمایی از نسخه‌ی مکتوب فیلمنامه‌ی فیلم «رخ دیوانه»

در واکنش به خبر رونمایی از نسخه‌ی مکتوب فیلمنامه‌ی فیلم «رخ دیوانه»
@matikandastan
محمد محمودی: خبر رونمایی از نسخه‌ی مکتوب فیلمنامه‌ی «رخ دیوانه» را که خواندم به شدت خنده‌ام گرفت.
به این فکر افتادم که واقعاً هدف ناشر از انتشار این فیلمنامه چه بوده است؟!
چه انگیزه‌ای باعث شده که ناشر این فیلمنامه را چاپ و عرضه کند؟!
آیا این ناشر هم مانند برخی دیگر از هم‌صنف‌هایش، قصد دارد به ریسمانِ «سلبریتی‌ها» چنگ بیندازد و حتا آویزان شود و از این طریق در بازار آشفته‌ی این روزهای فروش کتاب، بهره‌ای را از آن خود کند؟!
هر چه فکر می‌کنم می‌بینم که از لحاظ بررسی و تحلیل ساختاری سینمایی، نه فیلم و نه فیلمنامه، هیچ‌کدام واجد کیفیتی نیستند که بتوانند به صورت مستقل و با شایستگی این جایگاه را به‌دست آورده باشند.
از ضعف‌های ریز و درشت فیلمنامه گرفته تا ضعف‌های کارگردانی، تخریب حافظه‌ی تاریخی و نوستالژیک سینمادوستان از طریق سوءاستفاده از داستانی با روایت راوی‌ئی مُرده که پیش‌تر مثلاً در فیلم‌های «سانست بولوار» و حتا «حس ششم» با آن‌ها روبه‌رو بوده‌ایم و موارد دیگر، همه نشان‌دهنده‌ی این مسئله است که فیلم اساساً نه فیلم مهمی‌ست، نه نوستالژیک است، نه قوی ساخته شده، نه پیشنهاد جدیدی برای سینمای ایران دارد و علاوه بر فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و فیلم‌ساز، ناشر نیز در توهم و بی‌خبری به سر می‌برد.
واقعاً سؤال مهم در این‌جاست که کدام قشر از مخاطبین هدف و منظورِ ناشر بوده‌اند؟!
آیا اصلاً در حوزه‌ی فیلمنامه، مخاطب عام و پیگیر یا فیلمنامه‌خوانِ جدی داریم، که در وهله‌ی اول خودِ فیلم برایش مسئله و اشتیاق‌برانگیز بوده باشد که اکنون نیز با تصور لذتی دوباره بردن از داستان «رخ دیوانه»، حاضر باشد که نسخه‌ی مکتوب فیلمنامه‌ی آن را بخرد و بخواند؟!
اگر هدف، مخاطب خاص و دانشجویان و هنرجویان سینما بوده، آیا با وجود فیلمنامه‌هایی قوی از فیلم‌های قابل اعتنای تاریخ سینما در بازار، دانشجویان و هنرجویان مخاطب خاص سینما، حاضر می‌شوند که بروند و به عنوان یک مرجع آکادمیک، به کتاب فیلمنامه‌ی «رخ دیوانه» رجوع کنند؟!
هرچه بیشتر فکر می‌کنم،بیشتر خنده‌ام می‌گیرد. @matikandastan