درخت انجیر معابد

درخت انجیر معابد
آخرین رمان منتشر شده از احمد محمود و واپسین یادگار به جا مانده از این نویسنده‌ی مردم‌گرا است که چاپ نخست آن در سال 1379 توسط انتشارات معین در دو جلد منتشر شد.
این رمان پس از رمان‌های «مدار صفر درجه » «زمین سوخته» « داستان یک شهر» و «همسایه‌ها» پنجمین رمان احمد محمود است که در طول چهل و پنج سال فعالیت ادبی او منتشر شده است.
در این مدت، احمد محمود افزون بر این پنج رمان، هشت مجموعه داستان، یک برگزیده داستان و دو فیلم‌نامه نیز منتشر کرد که همراه با این پنج رمان کارنامه‌ی درخشان، پربار و ارجمند ادبی او را تشکیل می‌دهند.
درخت انجیر معابد که در 1739 صفحه و شش فصل نگاشته شده و پس از رمان سه‌جلدی مدار صفر درجه بلندترین رمان احمد محمود است، رمانی روانشناسانه است که دو دید روان‌شناسانه‌ی فردی و اجتماعی در آن قابل تمیز است.
رمان درخت انجیر معابد دارای دو محور اصلی عصیان و خرافه است که در درازنای داستان درهم تنیده و به هم بافته شده‌اند و در پیوند تنگاتنگ با یکدیگر، کل منسجم و یکپارچه‌ای را تشکیل می‌دهند.
این رمان از بسیاری جهات در ادبیات ایران کم‌نظیر است؛ از جمله این ویژگی‌ها به تعدد پرسوناژهای اثر می‌توان اشاره کرد.در این رمان حدود 340 شخصیت خلق شده که حدود 30 تای آنها به طور مستقیم در داستان نقش دارند.
دیگر ویژگی قابل ذکر نوع خاص حرکت در زمان است که با استفاده از عوامل مشترک در گذشته و حال انجام می‌شود و خواننده گاهی اوقات دقیقا نمی‌داند در چه ظرف زمانی قرار دارد.
موضوع داستان درختی است به نام انجیر معابد، که در مناطق جنوب ایران رشد می‌کنند و ریشه های هوایی و پیش‌رونده دارد. در فرهنگ مردم ایران این درخت، درختی مقدس است.
این رمان برنده دوره اول جایزه هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان گردید.
https://telegram.me/radionaranj