نماد‌ها و نشانه‌ها در فیلم، به روشنی نشان از آن دارد که هرکدام از دو شخصیت رعنا و آدینه، چه دغدغه هایی دارند و چگونه فکر می‌کنند و

نماد ها و نشانه ها در فیلم، به روشنی نشان از آن دارد که هرکدام از دو شخصیت رعنا و آدینه ،چه دغدغه هایی دارند و چگونه فکر می کنند و ناهم خوانی آن ها به خوبی معلوم می شود. یکی از آن ها به خوبی با هویت زنانه اش کنار آمده و ابداً ابایی از آن ندارد و زنانگی را مانعی برای ورود قوی و جدی به اجتماع بر نمی شمرد. در حالی که دیگری هویتی دارد تثبیت نشده و درگیر این مسائلی است که زندگی اش را تحت تاثیر قرار داده است.
پس از آن که بر حسب اتفاقات پیش آمده، این دو نفر، همراه می شوند، فرصت می یابند تا تجربه های جدیدی به دست آورند و از دریچه یکدیگر، وارد دنیاهایی شوند که تا پیش از این برایشان نا شناخته و گنگ بوده است. رعنای سنتی با ترنسی (دگرباش جنسی) مواجه است که دنیای پیچیده و در هم ریخته ای دارد و آدینه تثبیت نشده، در دست و پازدگی میان زن بودن یا نبودن، با چشمه جوشانی از زنانگی و مادر بودن مواجه است و حتی در بخش هایی این فرصت را می یابد تا تجربه های زنانه ای چون در آغوش گرفتن و اشک ریختن را از سر بگذراند. این تضاد ظاهری و همراهی ناگزیرشان با هم سبب می شود شخصیت ها رفتارشان را در آینه ذهنی طرف مقابل ببیند و دست به بازتعریف برساخته های ذهنی بزنند؛ نه لزوماً نوعی تحول ادراکی تصنعی که شکلی از بازآفرینی مفاهیم اجتماعی.
فیلم نامه به رغم آن که شروعی دو پاره دارد و داستان موازی دو شخصیت را جدا و بی اطلاع از هم روایت می کند، اما ماهیتی دوگانه ندارد و چینش ها و رفت و برگشت ها منطقی از آب در آمده است. حوادث فرعی که برای رعنا و آدینه پیش از آشنایی به وقوع می پیوندد، دغدغه های اجتماعی فیلم ساز است که به شکلی گذرا و تیتروار به آن ها اشاره می شود.

آینه های رو به رو فیلمی نیست که بخواهد به زور و با پیچیدن و گره افکنی های زاید، ادای یک فیلم روشن فکرانه را در بیاورد. موضوع به خودی خود به شدت حساس هست و تلاش فیلم نامه نویس بر آن بوده تا در بخش هایی و در قالب گفت و گوها، کلیدهایی به مخاطب عرضه شود تا او بتواند بیش تر و بهتر با دگرباش های جنسی آشنایی پیدا کند. از این منظر فیلم تلاش موفقی است و تا حدود زیادی بدون آن که سوگیری کند، توانسته وضعیت این دگرباش ها را به عنوان قربانی هم در خانواده و هم در جامعه به تصویر بکشد.

منتقد:‌ سولا اکبریه