✏️✏️✏️ ویژه‌ی سال‌مرگ ساعدی.. فرهاد خاکیان دهکردی: امروز سالمرگ دکتر غلامحسین ساعدی است

✏️✏️✏️ ویژه‌ی سال‌مرگِ ساعدی

فرهاد خاکیان دهکردی: امروز سالمرگ دکتر غلامحسین ساعدی است. نویسنده ای که فکر می کنم همیشه وقت نوشتن بر قطاری پر سر و صدا سوار بود و جهان داستان هایش همه در شتاب عبور از هر تصویر است که جان می گیرند.
هولناک است، هم خواندن داستان های ساعدی و هم خواندن سرگذشتش، هراس را عین دانه های نبات که در استکان چای تلخی حل شوند، توی رگ و پی بدنت حل می کند، کافی است مثلا از داستان هایش تکه ای عزاداران بیل بخوانی. از داستان های ترس و لرز اما هیچ وقت چیزی نخوان! که اگر بخوانی تا ابد لغت ترس برایت رختی پاره به تن می کند که هم اغواگر است و هم خانمان سوز. داستان های ساعدی تو را عاشق ترسیدن می کنند. خودت قضاوت کن! کسی که عاشق ترس بشود دیوانه نیست؟
از فرانسه از خیابان های معروفش از همه متنفر خواهی شد. ساعدی جایی گفته بود که حس می کند اتاق دو در دواش توی پاریس را همین که پالتواش را از تن در می آورد، باید بپوشد. اتاق را در پاریس می پوشید.
نمایشنامه هم نوشت، به سینما هم توک زد ولی همه ی این ها تنهاترش می کرد. ممکن نیست جان عاصی طبیبی که با خلق آن داستان های هولناک آرام می شده را با نمایش و سینما آرام کرد.
ساعدی در غربت مرد تا بار دیگر به تاریخ یادآوری کند، نویسندگی در این مملکت حتما نویسنده را با تنهایی و غربت و رنج همخوابه می کند.
آقای دکتر غلامحسین ساعدی، یادت گرامی! @dastanirani