«هندوی شیدا» و توصیه‌ی «میکی اسپلین»

@matikandastan

پایان «هندوی شیدا» و توصیه‌ی «میکی اسپلین»

نصرالله قادری: پایان بد حتی رمان عالی را نابود می‌کند، اما پایان قوی، رمانی متوسط را به عرش اعلا می‌رساند. میکی اسپیلین (نویسنده مشهور جنایی) می‌نویسد: «فصل اول رمان شما کتابتان را پرفروش خواهد کرد. فصل آخر رمان شما، رمان بعدی‌تان را پرفروش خواهد کرد.» رمان‌هایی که پرحادثه بوده و از قضا هندوی شیدا هم چنین است، بشدت مخاطب را درگیر می‌کنند. پایان هندوی شیدا، پایان مثبت (Positive Ending) است و کاراکتر اصلی به هدفش می‌رسد، اما برای این رسیدن، بهای وحشتناکی را می‌پردازد. از زنده‌بودن به زندگی می‌رسد و در این رسیدن دیگر زیستن برایش غیرقابل تحمل نیست. دیگر مجاز نیست. او از سر ناآگاهی یا رسم زمانه نیست که به عرفان‌های پوشالی پناه می‌برد. حالا او می‌داند در بیابان بودن، برای شدن باید پای در وادی عشق نهاد. «به بیابان شدم. عشق باریده بود. چنان‌که پای مَردم به گِل فرو می‌شد، پای من به عشق فروشد». ناصر این واقعه را به‌گونه‌ای دیگر روایت می‌کند. ناصر با عملگی برای تعمیر بارگاه عارفی بزرگ، در نهایت شأنیت ورود به خیمه سالار شهیدان را به دست می‌آورد. عشق و علاقه‌اش به معصوم دهم، عقد در بارگاه او، رسمیت در خیمه معصوم پنجم و در نهایت رستگاری. نثری قابل‌قبول، اثری حادثه‌پرداز، با تکیه بر مضمون عشق و نجات به‌وسیله منجی و تکیه بر باورهای مذهبی، ساختمان هندوی عاشق را می‌سازد.(منبع: جام جم آنلاین)
@matikandastan