هر اثر هنری فرزند زمان خویش است، و در بسیاری موارد زاینده‌ی احساسات ما

هر اثرِ هنری فرزندِ زمانِ خویش است، و در بسیاري موارد زاینده‌ی احساسات ما. درنتیجه، هر دوره‌ی فرهنگیْ هنرِ ویژه‌ی خود را می‌آفریند که تکرار نشدنی‌ ست. تلاش برایِ احیاءِ اصولِ هنری‌ی گذشته، در بهترین شکلِ خود، هنري مرده را تولید می‌کند. برای ما زندگی و احساس‌کردن، چون یونانیانِ باستان، غیرممکن است. به همین علّت کساني که از شیوه‌های مجسّمه‌سازی‌ی یونانیان پیروی می‌کنند، تنها به شباهتي ظاهری دست‌می‌یابند، ولی اثرِ آن‌ها همچنان بی‌روح است. این‌گونه شبیه‌سازی صرفاً تقلید است. میمون از نظرِ ظاهری شبیهِ انسان است، و می‌تواند کتابي را جلویِ صورتِ خود گرفته و با ظاهري متفکّر صفحات را ورق‌بزند، امّا این عمل برایِ وی بی‌مفهوم است.



☞ @vagoyeha