نقد: مهشاد لسانی

نقد:مهشاد لسانی
@roman_khonha
بین مجموعه داستانهای کوتاهی که نامزد امسال جایزه جلال شده بودند،اسم این کتاب توجهم را جلب کرد.خریدمش با آنکه دوستان گفته بودند برای چند روزی آن را به من قرض میدهند و نیازی به خرید نیست.اما خب برای من که عمری کتابخوان بوده ام و دستی بر نوشتن دارم،داشتن همچین مجموعه داستانی لازم بود.خیلی دلم میخواست کتابی را داشته باشم که هم جنسم آن را نوشته و تا مرحله نهایی یک جایزه مهم بالا رفته است و از همه مهمتر مورد توجه منتقدان سختگیر این حوزه بوده است. اولین داستان را که باز کردم قلاب خودش را انداخت توی ذهنم.خیلی عالی و تمیز."همه آمده اند.اینجور وقتها سر و کله ی همه پیدا میشود.حتی آنهایی که چند سالی هست که ندیدی شان."
@roman_khonha
همین دو سه جمله ی کوتاه کافی بود تا یقه ی من خواننده را بگیرد و بیندازد وسط داستان و مشتاقم کند برای خواندن سطور بعد و داستانهای بعدی.نمیدانم چه شد که وقتی به خودم امدم دیدم کتاب را تمام کرده ام.ان هم در عرض دو سه ساعت.غذایم هم داشت روی اجاق میسوخت و بوی مرغ ته گرفته می آمد.از خواندن داستانهای این مجموعه به شخصه لذت بردم.برای خودم کلاس درسی بود به یاد ماندنی.زنانگی و لطافت در سطر سطر داستانها به چشم میخورد.هیچ روایتی در داستانها دوگانه نمیشد و حتی توصیفهای زنجیره ای همه و همه در خدمت پیرنگ بوند.تکنیکها درست و تمیز استفاده شده بودند به خصوص تکنیک داستانی که خالق عاشق مخلوق خود میشود با اینکه من انتظار داشتم داستان عشق مخلوق پرتر از یک عشق ساده و معمولی باشد.از همه بیشتر به کار گیری راوی شگفت در این کتاب جالب توجه بود.راوی ای که همیشه تنهاست و مثل ماهی سیاه کوچولو میخواهد به دریا بریزد.برود توی دل دریا و تجربه کند.از راکد ماندن خسته است و میخواهد رودخانه شود.
در تمام داستانهای این مجموعه نوعی تنهایی موج میزند. تنهایی ای که مختص آدمهای مدرنیته جامعه امروزی ست و انکار ناپذیر اما خب خیلیهایمان ترجیح میدهیم آن را زیر صورتکهای خندان و شاد،پنهان کنیم و همه ی غمها و واماندگیهایمان برای قضاوت نشدن بریزیم توی خودمان.توی دلمان.
@roman_khonha
قلم نویسنده در برخی جاها جسور است و در برخی جاها محافظه کار.به خصوص در داستانی که خیانتی در حال شکل گیری ست اما در نطفه خفه میشود.
در چند داستان دلزدگی و سرگردانی زنها در جامعه ی فعلی بسیار قابل لمس است.
وقتی برخی از نقدهای تند را درباره ی این کتاب در رسانه ها خواندم بر آن شدم تا نظرم را درباره ی این مجموعه داستان بنویسم و بگویم این مجموعه نه تنها فمینیستی و سیاه نمایی وقایع نیست بلکه با رویکردی روانشناختی به واکاوی لایه های درونی جامعه بشری فعلی می پردازد و نوع دیگری از ارتباطات درونی آدمها را به نمایش می گذارد.

نقد:مهشاد لسانی
https://telegram.me/toman_khonha