شمار ادبی. امروز ۱۶ آبان سالروز تولد. عبدالعلی دستغیب (تولد ۱۳۱۰، شیراز)، منتقد ادبی و مترجم

#روز شمار ادبی
امروز 16 آبان سالروز تولد
عبدالعلی دستغیب (تولد 1310، شیراز)، منتقد ادبی و مترجم

عبدالعلی دستغیب منتقد و مترجم معاصر در خانوده‌ای روحانی و فرهنگی در شیراز متولد شد. عمویش، سيد منصور دستغيبي شيرازي، از مجتهدین بنام عصر خود بود. پدرش، سید جواد، نیز از کارمندان وزارت فرهنگ فیروزآباد و جهرم بود و قریب به 20 سال به تدریس و مدیریت آموزش و پرورش در شهرستان‌های مذکور پرداخت. عبدالعلی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در فیروزآباد و جهرم گذراند. از آنجا که در خانوده‌ای فرهنگی رشد و نمو یافت، به مطالعه و پژوهش علاقه‌مند شد. از 1325هـ .ش کار مقاله نویسی را با چاپ مقاله‌ای با عنوان «علل عقب ماندگي كشورهاي اسلامي» در مجله «نور دانش» آغاز کرد. در 1327هـ .ش به شیراز بازگشت و وارد دانشسرای مقدماتی شد. پس از فارغ‌التحصیلی، مدت يك سال در قصرالدشت -كه آن زمان جزو حومه شيراز محسوب مي‌شد- به عنوان دبير دبيرستان به تدريس پرداخت . پس از مدتي به كازرون منتقل شد و چندی نیز در مدارس آنجا و نورآباد ممسني مشغول تدريس گردید. در این ایام با روزنامه‏های معروف شیراز همچون «پارس»، «بهار ایران» ،«دوست ملت‌» و «گلستان» به همکاری پرداخت. او ضمن تدریس، به مطالعه فرهنگ عامه و جمع‌آوری ترانه و قصه‌های عامیانه نیز پرداخت. با کودتای ۲۸ مرداد ماه ۱۳۳۲ هـ . ش به دلیل فعالیت سیاسی بازداشت شد و مدت یک‌ سال در شیراز زندانی گردید. پس از آزادی، به علت ممنوعیت از مشاغل دولتی، به کار در دفتر اسناد رسمی و روزنامه‏های محلی شیراز پرداخت. مدتی نیز در اداره بهداشت کار کرد و به نواحي مختلف از جمله بندر لنگه، گاوبندي، بوشهر و گناوه سفر کرد. در این ایام به داستان نویسی و سرودن شعر پرداخت که برخی از آنها در مجله‌های «امید ایران » و «پیام نو» چاپ شد. وی با نقد آثار افرادی چون احمد شاملو، یحیی دولت آبادی ، غلامحسین ساعدی پا به عرصه نقد ادبی گذاشت. همچنین ترجمه‌های ارزشمندی از آثار فیلسوفان و نویسندگان غرب انجام داد. در پیوند با سعدی مقالات متعدد نگاشت و در زمینه حافظ دو کتاب «حافظ شناخت » و «از حافظ بگوید» را منتشر کرد که بازتاب شناخت عمیق او نسبت به این دو شاعر بزرگ ایرانی است . دستغیب در 1337هـ .ش به تهران آمد و در دانشسرای عالی در رشته فلسفه و علوم تربیتی به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ درجه لیسانس فلسفه و علوم تربیتی شد. از آن پس به تدریس ادبیات، نقد ادبی و جامعه‌شناسی هنر در دبیرستان‏ها، مدارس عالی و دانشسراهای مقدماتی در شیراز و تهران پرداخت. در 1359هـ .ش بازنشسته شد. در مجلات و روزنامه‏هایی همچون «اطلاعات»، «کیهان»، «سخن»، «فردوسی»، «نگین»، «روشنفکر»، «امید ایران»، «پیام نوین»، «راهنمای کتاب»، «آینده»، «آدینه»، «کلک»، «کیهان فرهنگی» و «نیستان» مقالات متعددی را در زمینه‏های تاریخ، فلسفه، جامعه‏شناسی و هنر به چاپ رساند. دستغیب در پهنه شعر نیز از یک سو به تبیین و تفسیر ضرورت‌های نو اندیشی در لفظ و معنای شعر پرداخت و از سوی دیگر شعر نو را در بوته نقد و بررسی قرار داد. او در ۱۳۷۴ هـ .ش از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان منتقد نمونه برگزیده شد و لوح سپاس دریافت کرد. قریب به هزار مقاله و بیش از چهل کتاب از وی تا‌کنون منتشر شده است و آثار منتشر نشده دیگری نیز در دست انتشار دارد. از آثار وی می‌توان از کتاب‌های «تحلیلی از شعر نو فارسی»، «سایه روشن شعر نو فارسی»، «نقد آثار نیما یوشیج»، «نقد آثار غلامحسین ساعدی»، «نقد آثار احمد شاملو»، «نقد آثار صادق چوبک»، «نقد آثار صادق هدایت»، «نقد آثار محمدعلی جمالزاده»، «نقد آثار احمد کسروی»، «نقد آثار به آذین»، «نقد آثار بزرگ علوی»، «نقد آثار جلال آل احمد»، «نقد آثار مهدی اخوان ثالث»، «به سوی داستان نویسی بومی»، «نقد آثار محمود دولت آبادی»، «نقد آثار احمد محمود»، «شیوه نگارش»، «هنر و واقعیت»، «فلسفه‌های اگزیستانسیالیسم»، «هنرمند و گذشته و آینده فرهنگی»، «گرایش‌های متضاد در ادبیات معاصر فارسی»، «از حافظ به گوته»، «حافظ شناخت»، «هجوم اردوی مغول به ایران»، «در آیینه نقد» و ترجمه کتاب های «گزیده شعر شاعران انگلیسی»، «چهار سوار سرنوشت» ویلیام هابن، «چرا مسیحی نیستم» برتراندراسل، «دجال» نیچه، «شامگاه بت‌ها» نیچه، «مرثیه های شمال» آنا آخماتوا، «فلسفه تاریخ هگل» بن کمیپل، «طوفان» شکسپیر، «هیدگر و شاعران» ورونیک ام فوتی، «فلسفه نیچه » استنلی مک دانیل ، «فلسفه شوپنهاور» تامس تافه، «فلسفه کارل ماکس» دیوید مک له لان نام برد.