📒واقع‌گرایی به شیوه عکس‌برداری

📒واقع‌گرایی به شیوه عکس‌برداری
@matikandastan

پرویز حسینی: با نگاهی اجمالی به داستان‌های کتاب "انگار صدایم کرده بودی" نوشته نسرین قربانی می‌توان به چند ویژگی سبک نویسنده اشاره کرد. توصیف صادقانه‌ اشخاص و اشیاء، عینیت کامل یا واقع‌گرایی به شیوه‌ عکس‌برداری و ایجاد حس شفقت و عاطفه در مخاطب به‌گونه‌ای که خواننده خودش را یکی از آدم‌های داستان فرض می‌کند و نمی‌تواند از تاثیر آن رهایی پیدا کند. حتی گاهی لحن داستان‌ها آن‌قدر طبیعی اجرا می‌شود که واقعا آدمی را به حیرت وا می‌دارد؛ مانند لحن «ساناز» درقصه «پشت خط زندگی» و لحن خانم‌ها در داستان «زن» و نیز لحن دخترک در گفت‌وگوهای داستان «خدا کجاست؟»

ویژگی نثر نویسنده هم که متناسب با فضای هر داستان تغییر می‌کند قابل تامل است؛ مثل نثر شاعرانه در قصه «انگارصدایم کرده بودی» و نثر شاعرانه- واقع‌گرایانه داستان «تصویری در مه» و همچنین از یاد نبریم مضامین تلخی که نویسنده از زندگی‌های تلخ برگزیده و به قصه‌هایش رنگ ناتورالیستی و جبرگرایی می‌زند؛ به‌ویژه در «تصویری در مه» که نویسنده به‌طور آشکار به سرنوشت و تقدیر محتوم آدمی می‌پردازد. (منبع: تارنمای نوآوران)
@matikandastan