📚 داستاننویسان و دوستداران داستان 📢ماتیکانداستان را به شیفتگان فرهنگِ ایرانزمین معرفی کنید 📢📢محتوای مطالب، نظر نویسندگان آن است و ممکن است با دیدگاه گردانندگان ماتیکانداستان همسو نباشد. ارتباط با مدیر کانال @vahidhosseiniirani
سازی … «بل» یکی از پیشوندهای زبان فارسی است که همیشه قبل از اسم میآید و معنی کثرت و مبالغه دارد و بهتنهایی بهکار نمیرود
#دستورزبان #واژهسازی
#مشتق #مرکب #وند #پیشوند
«بُل» یکی از پیشوندهای زبان فارسی است که همیشه قبل از اسم میآید و معنی کثرت و مبالغه دارد و بهتنهایی بهکار نمیرود. پارهای از اهل لغت بل را کوتاهشدهٔ «ابو + ال» عربی میدانند که مثلاً در کلمات ابوالقاسم، ابوالفضل و... بهکار میرود؛ درحالیکه این پیشوند فارسی است و در گذشته در کلمات زیادی بهکار میرفته است. ریشهٔ بل در سنسکریت، بهلوله بهمعنی بسیار است و با واژه پُلی (poly) یونانی بهمعنی چند، چندین و بسیار از یک بنیاد است. بل با پُر بیمناسبت نیست.
از کلمات ساختهشده با این پیشوند میتوان به کلمات زیر اشاره کرد:
بلهوس: بسیار هوسناک [هوسباز]
بلغنده: توده، روی هم نهاده
بلکامه: مشتاق، دلگرم
بلغاک: پرآشوب و پرغوغا
بلفضول: صاحب فضل فراوان
بلعجب: تردست، شعبدهباز
بلکنجک: بسیار طرفه، بسیار خندهدار
کلمات بوالعجب و بوالهوس و بوالفضول باید بهصورت بلعجب و بلهوس و بلفضول نوشته شود.
ناصر نیکوبخت، مبانی درستنویسی زبان فارسی معیار، تهران: چشمه، ۱۳۹۳، ص۱۰۳و۱۰۴. #گزیدهٔ افسانه دهکامه
@virastaran @dehkameh