📢آگوتا کریستوف همان آگاتا کریستی نیست!

📢آگوتا کریستوف همان آگاتا کریستی نیست!
@matikandastan

اسلاوی ژیژک: وقتی برای اولین بار شنیدم شخصی درباره ی آگوتا کریستوف حرف میزند، فکر کردم تلفظ نادرست اروپای شرقی از آگاتا کریستی است؛ اما به زودی پی بردم که آن آگوتا، همان آگاتا نیست و وحشت کارهای آن آگوتا به مراتب بیش از کارهای آگاتا است. دنیای داستانی آگوتا کریستوف ”پست مدرن“ است (سه گانه ی او به سبکی کاملاً متفاوت نوشته شده اند، و به رغم روایت اتفاق های یکسان اغلب یکدیگر را نفی میکنند، گرچه این روایت های متفاوت، آن ”چیزِ“ آسیب زا را که احتمالاً اتفاق افتاده است ترسیم می کنند) اما نثر کریستوف با سادگی محض خود و جملاتی که گزارش های مدرسه­ ی ابتدایی را به خاطر می آورد، کاملاً ضد پست مدرن است.

«دفتر بزرگ» داستان دو پسربچه ی دوقلوست که در سال های آخر جنگ جهانی دوم و ابتدای سال های کمونیسم، با مادربزرگ­شان در یکی از شهرهای مجارستان زندگی می کنند. (بعداً می فهمیم هیچ معلوم نیست که به راستی دو برادر وجود دارد یا تنها یک نفر است با توهم دیگری پاسخ لاکانی چنین است: آنها بیش از یک نفر و کمتر از دو نفرند. دوقلوها ۱ + a هستند: یک سوژه که خمیر مایه ی درونش بیش از خودش است.) دوقلوها مطلقاً ضدِ اخلاق اند آنها دروغ می گویند، اخاذی می کنند، می کُشند و در عینِ حال معصومیت قابل اعتماد اخلاق را در نهایت خلوصش تاب می ­آورند. (منبع: مجله گوهران)
@matikandastan