عیب در این است که در روزنامه نگاری فقط یک اشتباه کافی است تا بقیه مسائل واقعی را از نظر بیندازند

عیب در این است که در روزنامه نگاری فقط یک اشتباه کافی است تا بقیه مسائل واقعی را از نظر بیندازند . رفع ورجوع آن هم تقریبا غیر ممکن است . برعکس در رمان نویسی فقط یک مسئله "واقعی"کافی است تا عجیب ترین مخلوقات کتابت را بتوان واقعی حس کرد . در هر دو مورد به هر حال مسئله چندان عادلانه نیست . در روزنامه نگاری باید واقعیت را رعایت کرد هر چند کسی آن را باور نکند ، ولی برعکس در ادبیات می توانی هر چیزی را که دلت می خواهد اختراع کنی . البته به شرط این که نویسنده توانایی داشته باشد چنان بنویسد که واقعی جلوه کند . اگر مثلا نویسنده ای بگوید گروهی فیل دیده است که پرواز کردند هیچ کس باور نخواهد کرد چون یک روزنامه نگار خوب به آن ها حالی کرده است فیل پرواز نمی کند . ولی اگر به جزییات مقالات روزنامه توجه شود،باور خواهد شد . یعنی اگر بنویسند تعداد فیل هایی که پرواز می کردند سیصد وبیست وشش فیل بوده است .




یادداشت های پنج ساله / گابریل گارسیا مارکز