همینگوی برجس

همینگویِ برجس

از کتاب‌های مهجور و درجه‌یکی که در کتابفروشی‌ها سال‌ها خاک می‌خورد ارنست همینگوی نوشته‌ی آنتونی برجس است که با ترجمه‌ی روان و خواندنی احمد کسایی‌پور از نشر هرمس منتشر شده است، با کاغذ و صفحه‌آراییِ مقبول؛ و بعد از ده‌سال هنوز در در چاپ اول مانده و تا آخرین‌بار هم به همان قیمت ۳۵۰۰ برای دوستی هدیه خریدم.
در این کتاب با روایتی تاریخی و گرم از زندگی و عادات و نوشتن همینگوی مواجه می‌شویم که آدم آرزو می‌کند کاش در ایران هم کسی کلیشه‌ها را ول می‌کرد و اینجور می‌نوشت: از اتفاقات کوچکی مثل پسربچه‌ی نویسنده‌ی بزرگ که انگشت توی چشمش می‌کند تا غذاخوردن و میخوارگی تا خودکشی و روزهای پیش از خودکشی. در این کتاب است که می‌فهمیم پاپا همینگوی خوراک‌دوست و میخواره‌ی قهّاری بود، صبحانه را با سه‌بطر شراب قرمز ایتالیایی (همراه پیاز سفید و ترشی خردل روی گوشت آبدار و مربای خلال پرتقال و استیک گوشت خرس) شروع می‌کرد، و تا آخر شب: کوکتل عرق نیشکر با لیموترش، و بعد اسکاچ و تکیلا و بوربون و کوکتل بدون ورموت. این را نوشتم که نه فقط حدّ نویسندگی که حدّ میخوارگی نیز دستتان بیاید.
سه‌تکه‌ی کتاب را در می‌توانید تصاویر این توییت بخوانید
https://twitter.com/ManaRavanbod/status/1082973154580979713

@manaravanbod