حیف، حیف که آدمی تنها وقتی آن چین و چروک‌های ترسناک سرزمین نازک پوستش را تسخیر می‌کند و وقتی شتر مرگ به خانه‌اش نزدیک می‌شود، تازه

حیف ، حیف که آدمی تنها وقتی آن چین و چروک های ترسناک سرزمین نازک پوستش را تسخیر می کند و وقتی شتر مرگ به خانه اش نزدیک می شود ، تازه می فهمد که باید ببیند ، باید بیش تر ببیند ، بیش تر نفس بکشد ، بیش تر راه برود، بیش تر زندگی کند ، بیش تر عشق بورزد . و شاید این تقدیر آدمی است که دیر بفهمد . آن هم خیلی دیر . . .



فیل ها / شاهرخ گيوا