جدیت نجفی در کارش، شاید بهتر از هرجا، در نوشتۀ بهمن فرمان‌آرا ‏دربارۀ او منعکس باشد: ‏

جدیت نجفی در کارش، شاید بهتر از هرجا، در نوشتۀ بهمن فرمان‌آرا ‏دربارۀ او منعکس باشد: ‏
‏«وقتی که قرار شد پروفسور رحمان‌زاده، جراح معروف ایرانی، دست آقای ‏نجفی را عمل کند، آقای نجفی دو هفته فرصت خواست؛ به‌دلیل آنکه چاپ ‏چهارم 'گوشه‌نشینان آلتونا' قرار بود دربیاید و او می‌خواست بار دیگر ترجمه ‏را بررسی کند.»‏

احمد میرعلایی که از بهترین مترجمان ما بود، در خاطرات خود ‏می‌نویسد:‏
‏«وقتی به سی سال گذشته می‌نگرم، می‌بینم آقای نجفی یکی از معدود ‏کسانی بوده که بیشترین تأثیر را بر من و نگاه من به جهان گذاشته است. ‏شنیده‌ام بهرام صادقی گفته بود: 'من هیچ داستانی ننوشته‌ام که آقای نجفی ‏به‌نحوی در آن دخیل نباشد. وقتی اولین مجموعه داستان‌های بورخس را ‏چاپ می‌کردم، آقای نجفی تا آنجا پیش رفت که غلط‌گیری مطبعی را ‏به‌عهده گرفت تا کتاب، پرداخته و بی‌غلط چاپ شود.'»‏
نجفی اندیشه‌مندی است که بانگ تأثیراتش بر نویسندگان و شاعران و ‏مترجمان، از همه جا شنیده می‌شود؛ اما خودش، ساکت و بی‌ادعا، کنج ‏عزلتش را به جهانِ ادعا و شهرت نمی‌فروشد‎.‎

از: جشن‌نامۀ ابوالحسن نجفی، نشر نیلوفر