📚 داستاننویسان و دوستداران داستان 📢ماتیکانداستان را به شیفتگان فرهنگِ ایرانزمین معرفی کنید 📢📢محتوای مطالب، نظر نویسندگان آن است و ممکن است با دیدگاه گردانندگان ماتیکانداستان همسو نباشد. ارتباط با مدیر کانال @vahidhosseiniirani
ﻫﻮﺱ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩﻡ
ﻫﻮﺱ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩﻡ
ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﻢ . ﻣﺎﺩﺭﻡ ﭼﻨﯿﻦ
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ
ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺋﯿﺴﻢ ﺭﺳﯿﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﻧﻬﺎﺭ
ﺩﻋﻮﺗﻢ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻧﺼﯿﺤﺘﻢ ﮐﻨﺪ . ﺍﺳﻢ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﻦ
ﻋﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ : ﻋﻠﯽ ﺟﻮﺭﺍﺑﯽ
ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺭﻓﺘﻢ . ﺭﺋﯿﺲ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ : ﭼﻮﻥ
ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻧﺠﯿﺐ ﻭ ﺳﺮﺑﻪﺭﺍﻫﯽ ﻫﺴﺘﯽ
ﻣﯽﺧﻮﺍﻡ ﻧﺼﯿﺤﺘﺖ ﮐﻨﻢ . ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ : ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﺑﺰﻧﻪ ﻭ
ﺑﺨﻮﺍﯼ ﻭﺍﺳﻪ ﺯﻧﺖ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﻓﺮﺍﻫﻢ
ﮐﻨﯽ ! ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ : ﺍﮔﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﮔﻮﺵ ﻧﮑﻨﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ
ﻣﯽ ﺷﯽ . ﻫﻤﻮﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻡ ﻭ
ﺣﺎﻻ ﺑﻬﻢ ﻣﯽﮔﻦ ﻋﻠﯽ ﺟﻮﺭﺍﺑﯽ !
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ : ﺟﻨﺎﺏ ﺭﯾﯿﺲ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﻋﻠﯽ ﺟﻮﺭﺍﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﻦ؟
ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﯾﻪ ﺟﻔﺖ
ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ . ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ
ﮐﺮﺩ :
ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻥ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺴﺎﺯﻩ
ﻭ ﺗﻮﻗﻊ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ . ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﯾﮏ
ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﭼﻬﺮﻩ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺪﯼ
ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ
ﺑﻮﺩﻡ .
ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻬﺶ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﯾﻢ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ؟ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﭼﺮﺍ ﭘﻮﻝ ﺧﺮﺝ
ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ : ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺟﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱ
ﺑﺨﺮﻡ؟ ﻣﯽﮔﻔﺖ : ﻣﮕﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻪ؟
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﯾﻪ ﺟﻔﺖ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺧﺮﯾﺪﻡ . ﺩﻭ
ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﻧﻮ ﺭﻭ
ﻧﭙﻮﺷﯿﺪ . ﯾﻪﺭﻭﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺗﺎﺯﻩﺍﺕ ﺭﻭ ﻧﻤﯽﭘﻮﺷﯽ؟
ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﺍﺑﺎ ﺑﺎ
ﮐﻔﺸﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪﺍﻡ ﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺎﺩ ! ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺑﺮﺩﻣﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺵ
ﯾﻪ ﺟﻔﺖ ﮐﻔﺶ ﻧﻮ ﺧﺮﯾﺪﻡ . ﻓﺮﺩﺍﺵ ﮐﻪ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﮐﻔﺶ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺭﻭ ﻧﭙﻮﺷﯿﺪ . ﺑﻬﺶ
ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺗﻮ ﮐﻔﺶ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺑﺘﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
ﺗﻮﯼ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻭ ﻧﻤﯽﭘﻮﺷﯽ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ :
ﺁﺧﻪ ﻟﺒﺎﺳﺎﻡ ﺑﺎ ﮐﻔﺶ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺑﻢ ﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺎﺩ ! ﻫﻤﻮﻥﺭﻭﺯ ﯾﮏ
ﺩﺳﺖ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺮﺍﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ .
ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﺎﺯ ﻧﭙﻮﺷﯿﺪ . ﺩﻟﯿﻠﺶ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﺑﺎ ﺑﻠﻮﺯ
ﮐﻬﻨﻪ ﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺎﻥ !
ﺭﻓﺘﻢ ﺩﻭﺗﺎ ﺑﻠﻮﺯ ﺧﻮﺏ ﻫﻢ ﺧﺮﯾﺪﻡ .. ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺧﻮﺍﺳﺖ .
ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪﻡ . ﺩﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻢ ﻭ
ﮐﺴﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻭﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ! ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺭﺍﺑﺎﺵ ﮐﻬﻨﻪ
ﺷﺪﻥ ﻭ ﭘﯿﺮﻫﻨﺶ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ
ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﮐﻢ ﻭ ﮐﺴﺮﯼﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﻡ ! ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪﺭﻭﺯ
ﺩﯾﺪﻡ ﺍﺧﻤﺎﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ . ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﭼﺘﻪ؟
ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﻡ ﺟﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ . ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﻫﻔﺘﻪﺍﯼ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ
ﺑﺮﻩ ﺁﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ
ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﻓﺘﻪ . ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ : ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺟﻮﺭ ﺩﺭﻧﻤﯿﺎﺩ . ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻥ
ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺴﺮ ﮐﻢ ﺗﻮﻗﻌﻢ ﻋﻮﺿﺶ
ﮐﺮﺩﻡ . ﻣﺒﻞ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎﺭﺧﻮﺭﯼ ﻭ
ﺧﻼﺻﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ .!
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﮐﺜﯿﻔﯽ ﻣﺤﻠﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ .
ﯾﮏ ﺁﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ ﺷﯿﮏ ﺗﻮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﻮﻧﺎﯼ
ﺑﺎﻻﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﺑﺎ ﺁﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ ﺟﺪﯾﺪ ﺟﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩ !
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﯾﺪﻡ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ
ﺑﺎﺯ ﺍﺧﻢ ﮐﺮﺩﻩ . ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﺮﺍ
ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ؟ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﻭﺵ ﻧﻤﯽﺷﺪ ** ** ﺑﮕﻪ ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﺍﯾﯽ
ﻓﻬﻤﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﺩ ! ﺑﺎ ﮐﻠﯽ
ﻗﺮﺽ ﻭ ﻗﻮﻟﻪ ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺧﺮﯾﺪﻡ . ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ
ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺯﻥ ﺍﯾﺪﻩﺍﻝ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ
ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺣﺮﻑ ﻫﻢ ﺯﺩ ! ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﮕﻼ ﺧﻮﺷﮕﻞﺗﺮ ﺑﻮﺩ ! ﮐﺎﺭﺵ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﯿﺲ ﻭ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﻭﺳﯿﮕﺎﺭ !. ﻭ ﻣﺪﺍﻡ
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﯽﮔﻔﺖ : ﺁﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺵ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﻪ !
ﺍﻭﺍﯾﻞ ﻧﻤﯽﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﭼﯿﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻢ ﻭ
ﮐﺴﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺧﻮﻧﻪ، ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﻣﺎﺷﯿﻦ، ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﻭ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﯿﺰﺍ ﺭﻭ
ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﮐﻬﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﯿﺰﺍ
ﺟﻮﺭ ﺩﺭﻧﻤﯿﺎﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ ! ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ
ﻃﻼﻗﺶ ﺑﺪﻡ . ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺍﺛﺎﺛﯿﻪ ﻭ ﻫﺮﭼﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ
ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩ . ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻮﻧﺪ ﻫﻤﯿﻦ
ﻟﻘﺐ ﻋﻠﯽ ﺟﻮﺭﺍﺑﯽ ﺑﻮﺩ ! ﯾﻪ ﺟﻔﺖ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ
ﭼﯽ ﺑﻬﻢ ﺑﺨﻮﺭﻩ . ﮐﺎﺵ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽﺷﮑﺴﺖ
ﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺘﻢ !
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ : ﻋﺰﯾﺰ ﻧﺴﯿﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ 1970 ﺗﺮﮐﻴﻪ