هر آدمی بویی می‌دهد. هر جایی هم حتا بوی خاصی دارد. سخت‌ترین چیزی که می‌شود توصیف کرد، بوست

هر آدمي بويي مي دهد. هر جايي هم حتا بوي خاصي دارد. سخت ترين چيزي كه مي شود توصيف كرد، بوست. رنگ و صدا و طعم و اشياء را راحت تر مي شود اسم گذاشت؛ سرخ است يا زرد، خشن است يا زنگ دار، ترش است يا گس، نرم است يا سفت. اما همه ي بوها نام ندارند.
راست مي گويي، مثل بوي تو، كه آدم نمي داند چه بنامش.
بعضي وقت ها شب تا صبح بيدار بودم. سپيده كه مي زد مي رفتم در فضاي باز، ناگهان بويي مي آمد. نمي دانم از كجا؛ شايد از افق، شايد از دميدن خورشيد، شايد بويي بود كه ستاره ها وقتي از آسمان مي رفتند، يادگار مي گذاشتند. وقتي اين بو را مي شنيدم، هوس مي كردم دوباره عاشق شوم، دوباره چشمي مسحورم كند.

كتاب "رمان ناتني"
از "مهدي خلجي "