📢درباره ناداستان. حتی بیشتر از فرم به انتظاراتی برمی‌گردد که برخی فرم‌های ادبی به همراه دارند

📢درباره ناداستان
@matikandastan

🔴جف دایر: تمایز بین داستان و ناداستان بیشتر از آن‌که به «واقعا اتفاق افتاد یا ساختگی است» برگردد به مسئله‌ی فرم مربوط می‌شود. حتی بیشتر از فرم به انتظاراتی برمی‌گردد که برخی فرم‌های ادبی به همراه دارند. خوانندگان بسته به این‌که یک کتاب چطور ارائه، بسته‌بندی و معرفی می‌شود انتظارات خاصی پیدا می‌کنند. در نتیجه انتظار دارند کتاب‌هایی که در دسته‌های مشخصی قرار دارند رفتار ثابتی داشته باشند. دلیل سراسیمگی آدم‌ها در مواجهه با کتاب‌هایی که دقیقا کاری را که از نظر آن‌ها بايد و شايد انجام نمی‌دهد همین است؛ حتی اگر آن کتاب برای خودش هیچ مشکلی نداشته باشد و نخواهد از انتظارات بیرونی پیروی کند.
🔵 ويليام زينسر: در نهایت هر نویسنده‌ باید راهی را دنبال کند که احساس می‌کند با آن راحت‌تر است. از نظر بسیاری از افرادی که مي‌خواهند نوشتن را شروع كنند، این راه ناداستان است. این روش به آنان امکان می‌دهد در مورد آنچه می‌دانند یا می‌توانند ببینند یا کشف کنند بنویسند. این مسئله به‌خصوص در مورد جوانان و دانشجویان صدق می‌کند. آنان در مورد موضوعاتی که در زندگی لمس کرده‌اند یا بدان‌ها تمایل دارند با اشتیاق بیشتری می‌نویسند. انگیزه عنصرحياتي نوشتن است. اگر ناداستان فرمی است که در آن بهتر می‌نویسید یا بهتر تعلیم می‌دهید، خودتان را با این فکر که سبکی نازل و دسته‌دوم ا‌ست درگیر نکنید. تنها تمایز قابل اهمیت تمایز میان نوشته‌ی خوب و نوشته‌ی بد است. نوشته‌ی خوب نوشته‌ی خوب است صرف نظر از هر فرمی که داشته باشد یا هر نامی که به آن نوشته بدهیم. (منبع: ماهنامه داستان همشهری، مهرماه ۱٣٩۵)
@matikandastan