📢در ستایش این ابوالهول ناشناخته

📢در ستایش این ابوالهول ناشناخته
@matikandastan
سخنان شایگان در جلسه اهدای نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه به محمود دولت‌آبادی


داریوش شایگان: دولت‎آبادی بی‎شک یکی از بزرگ‎ترین رمان‎نویسان ایران معاصر است. او برخلاف اونوره دو بالزاک، پنجاه هزار فنجان قهوه ننوشید تا طی بیست سال و به بهای زندگی‎اش بزرگ‎ترین شاهکار ادبی قرن نوزدهم، یعنی کمدی انسانی، را خلق کند.

دولت آبادی امّا موفق شد در عرض پانزده سال و با گذر از نشیب و فرازهای بسیار، یکی از جذاب‎ترین و بزرگ‎ترین حماسه‎های روستایی ایران مدرن را بیافریند، کلیدر را. دولت آبادی اهل خراسان است، زادگاه پرآوازۀ حکمت و ادب ایران. او، هم بزرگیِ این سرزمین را در خود متبلور ساخته است، هم زخم‌‎های آن را.
@matikandastan
آنچه در شخصیت استثنایی محمود دولت‎آبادی، علاوه بر استعداد خاص او، مرا مجذوب می‎کند، درستیِ اخلاقی، صداقتِ روشنفکری و اصالتِ تمام‎عیارش در مقابل جهانی است که معرکه‎گیرهای رسانه‎ای، آن را یکسره به‎اشغال خود درآورده‎اند.

دولت آبادی مانند هر هنرمند راستینی، حساس است و پراضطراب، مجروح از درد درون، و دلواپس روح آنانی که رؤیاهای پرشهامتشان همواره با واقعیات مبتذل در تعارض‎اند، دنیایی که نسبت به تمنای قلبِ جویندۀ حقیقت و آزادی، بی‎اعتناست.

این ابوالهول ناشناخته، یا کم‎شناخته یا کسی چه می‎داند شاید بسیارشناخته، در سیروسلوک درونی خود مردی است در تبعید. آنچه مربوط به خوانندگان او می‎شود، که بسیارند، هم امشب در اینجا، و در همه جا، با اجازۀ او، با حلول در وجودش و همزبان با شاعر بزرگ فرانسوی، می‎خواهم بگویم:
تو می‎شِناسی‎اش ای خواننده، این هیولای ظریف را ـ
همزاد من ـ برادر من ـ ای خوانندۀ ریاکار!
(مجله‌ بخارا، شماره ۱۰٣، آذر ـ دی ۱٣٩٣)
@matikandastan