📢از نمایش به داستان …

📢از نمایش به داستان...
@matikandastan

سعید تشکری: در دورانی که تئاتر در اجرا برایم تمام شده است، می‌گویم تئاتر ادبی محصول کار نویسنده دراماتیک است. دیگر با این توضیحات برمی‌گردم به گفتار آخر کتابم در همین مجموعه جدید «من سقراط محروح را دوست دارم» که چرا ما نیازمند نوعی دیگر از نمایشنامه هستیم. نمایشنامه‌هایی که کارکرد ادبیات در متن و اجرا دارد. این‌ها آثاری خواندنی هستند، هم چنان که بسیاری از داستان‌هایم کارکرد سینما را دارند. سال‌هاست که آرزویم نوشتن این گونه از نمایشنامه‌نویسی بوده است. چون استفاده از میزانسن میلی‌متری کلمه و نشانگان ادبیات در اکت نمایشنامه نویسی یک گونه ادبی است و نه وام‌دار صحنه. مخاطب حق دارد نمایشنامه‌های یک رمان‌نویس را هم بخواند و بداند یک نویسنده آثار دراماتیک، بعد از پیوستن به دنیای رمان اکنون چگونه می‌اندیشد و می‌نویسد. نویسندگان زیادی چون یاسمینا رضا، پیتر وایس. برتولت برشت، امانوئل اشمیت، نیکوس کازانتزاکیس و بسیاری دیگر، همه نویسندگان ادبیات هستند که نمایشنامه نوشته‌اند. هدف آنان پیکار برای خلق آثاری دراماتیک است که خوانندگان به جهت اعتمادی که به داستان‌نویس بودن آنان دارند، آنها را به خواندن نمایشنامه‌هایی دعوت کنند تا در خوانش نمایشنامه «اثری دراماتیک» را در حین خواندن، ببینند!
@matikandastan