«حمایت از تولید ملی» را رها کنید!.. ✍دکتر امیرحسین خالقی

"حمایت از تولید ملی" را رها کنید!

✍دکتر امیرحسین خالقی

هنری جورج، اقتصاددان امریکایی قرن 19، زمانی گفته بود "حمایت از تولید ملی" یعنی در حالت صلح بلایی را بر سر خودمان بیاوریم که دشمن در جنگ می خواهد بر سر ما بیاورد! مرد فرزانه نیک دریافته بود که حمایت گرایی (به معنای رایج افزایش تعرفه ها و اعطای وام های کم بهره و دیگر رانت های قانونی برای صنایع خاص ملی) منطق اقتصادی مشخصی ندارد و اغلب به معنای بالا بردن هزینه های مصرف کنندگان است و سرانجامی جز پرورش نورچشمی هایی ندارد که به جای تن دادن به رقابت و تحمل فشار نوآوری دنبال زد وبند با دولتی هایند.

آنچه اغلب "حمایت از تولید ملی" (حمایت گرایی) خوانده می شود در واقع بیش از آنکه رویکردی اقتصادی به معنای متعارف باشد، نگاهی سیاسی است، چنانکه متفکر تیزبین مکتب اتریش، فون میزس، اشاره کرده است فلسفه پشت آن تفاوتی با فلسفه جنگ ندارد. حرف امروز و دیروز هم نیست، ریشه های "حمایت از تولید ملی" به دوران استعمار و مرکانتیلیسم بر می گردد، آدام اسمیت بزرگ شاید معروف ترین چهره ای بود که برای نخستین بار سستی ادعاهای این نگرش را نشان داد.

در این یادداشت دنیای اقتصاد استدلال هایم را درباره زیان های "حمایت از تولید ملی" به مفهوم رایج آورده ام، ولی آیا همه اینها به این معناست که «حمایت از تولید ملی» به کلی بی‌معناست؟ هرگز. از قضا حمایت از تولید ملی یک ضرورت است، اما باید از نگاه و پیش فرض‌های نادرست فاصله گرفت. حمایت از تولیدکننده ایرانی درست برعکس به معنای بازتر کردن کشور روی جهان و رقابت و فراهم کردن محیط مناسب برای رویش و رشد کسب و کارهای ایرانی است.

بسیاری از تولیدکنندگان واقعی ایرانی به واقع نیازمند اعانه‌های دولتی نیستند، بیشتر می‌خواهند دولت سرعت‌گیرها را بردارد. وقتی ایجاد و اداره یک کسب وکار نیازمند ده‌ها مجوز و صرف وقت و هزینه است، بدیهی است که کسی نخواهد خودش را با یک سیستم اداری دولتی پیچیده درگیر کند. اگر برخی کارکنان دولت اهل پول چایی و زیرمیزی هم باشند که کار سخت تر هم می‌شود. می توان به طور خلاصه نتیجه گرفت حمایت واقعی از تولید ملی نیازمند تبصره و مقررات جدید نیست، بیشتر نیازمند برداشتن موانع قانونی قبلی است.

✅کانال مدیریت واردات و صادرات

🆔 @modirtamin💯