راز عدم ماندگاری برندها در ایران

راز عدم ماندگاری برندها در ایران

🔷 نسل امروز، اغلب به دنبال سوار شدن بر انواع شاسی‌بلندهای خارجی است، به جای کفش ملی، نایک و آدیداس می‌پوشد و پارچه لباسش به جای نساجی مازندران، گوچی و زاراست و به جای مینو، اسنیکرز و کیت‌کت می‌خورد.

🔷 از نام‌هایی همچون «پیکان»، «ارج»، «آزمایش»، «نساجی مازندران»، «کفش ملی» و... حالا به جز تابلوهایی خسته و خاطره‌ای خاک گرفته در امتداد جاده کرج، چیز زیادی به یادگار نمانده است.

🔷 در واقع باید گفت مرگ زودرس برندها، محصول نوعی سبک زندگی است، محصول نگاه کوتاه‌مدت که در ناخودآگاه جمعی همه ما وجود دارد و مانع از برنامه‌ریزی بلندمدت می‌شود. مردم ما، به اینکه هر روز تکانه‌ای را در زندگی انتظار بکشند، عادت دارند.

🔷 به تغییر در هر بعدی از زندگی، تغییر لحظه‌ای قیمت دلار و سکه، تغییر در قوانین و مقررات و همین است که کمتر کالایی عمری بلندمدت دارد. حتی میانگین عمر مفید ساختمان در ایران ۳۰ سال است، ۷۰ سال کمتر از میانگین جهانی.

🔷 ما برخلاف جامعه درازمدت اروپا، جامعه‌ای کوتاه‌مدت هستیم و تغییرات، حتی تغییرات مهم و بنیادین، اغلب عمری کوتاه داشته‌اند. برخلاف اشرافیت سنتی اروپا، در ایران مالکیت و موقعیت اجتماعی عمری کوتاه داشته و ترکیب این طبقات بیش از یک یا دو نسل دوام نمی‌آورده است.

🔷 در ایران، انباشت درازمدت سرمایه صورت نگرفته است؛ چراکه سرمایه تجاری نیازمند چشم‌پوشی از مصرف حال، یعنی پس‌انداز، است و پس‌انداز طولانی نیازمند ثبات و امنیت دراز مدت. مردمی که هر لحظه نگران قیمت دلار و سکه و کاهش سرمایه‌های اندکشان هستند، چگونه می‌توانند به پس‌انداز فردای خود بیندیشند؟ یا به یک برند خاص وفادار بمانند.

✅ مدیریت واردات صادرات
🆔 @modirtamin💯