این کانال جهت آشنایی با مفاهیم سیاسی،اصطلاحات و واژگان سیاسی،تحلیل های روز،اخبار و هر آنچه که در حوزه سیاست می باشد ،ایجاد شده است مدیر کانال: محمد سجاد شیرودی دانشجوی دکتری جامعه شناسی ایمیل: [email protected] ارتباط با ادمین : @S_h_shirody_2018
🔴 رویکرد خاورمیانه‌ای روسیه.. 🇮🇷 وحیدسلوکی. *کارشناس حوزه بین الملل
🔴 رویکرد خاورمیانه ای روسیه
🇮🇷 وحیدسلوکی
*کارشناس حوزه بین الملل
🔻با روی کار آمدن مجدد پوتین، تغییر قابل توجهی در سیاست خارجی روسیه ایجاد نشده و همچنان اصل منفعت گرایی بر این کشور و سیاست های آن حاکم است.
رویکرد روسیه در مورد حضور منطقه ای ایران بخصوص در سوریه را باید از جهت های متفاوتی بررسی و مورد تحلیل قرار داد و این مسئله نیازمند تحلیلی واقع بینانه می باشد.
قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای از جمله روسیه نباید فراموش کنند که این ایران بود که طی سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ از سوریه در برابر تروریسم ها حمایت میدانی را به عمل آورد و نقش روسیه تنها محدود به حمایت های سیاسی و دیپلماتیک بود.
🔸با نگاهی واقع بینانه باید گفت در حوزه ژئوپلتیک و ژئواکونومی اتحاد ایران با روسیه عاملی موثر در تبدیل روسیه به بازیگری با نفوذ منطقه ای بیشتر در خاورمیانه در مقایسه با چندین سال قبل شده است.
در مورد روسیه باید گفت این است که این کشور هرچند به لحاظ نظامی قدرتمند است اما از نظر اقتصادی ضربه پذیر هستند و اقتصاد وابسته ای به نفت و گاز دارد، لذا پوتین این نقطه ضعف کشورش را می داند و نمی خواهد مجددا به ورطه قبلی خود، شوروی سابق بیفتد.
از این رو برای تقابل با آمریکا، امید بسیاری بسته تا با نزدیک شدن به ترکیه، بتواند شکاف بین ترکیه و آمریکا را بیشتر کند.
این درحالی است که روسیه با ترکیه بر سر مسائلی همچون شهر ادلب و مناطق خلع سلاح با یکدیگر تعارضاتی را دارند.
جنبه دیگر اهمیت منطقه غرب آسیا و کشور سوریه، اهمیت این کشور در عرصه ژئوپلتیک سیاست خارجی روسیه، اهمیت هویتی و هنجاری آن در برابر آمریکا است. باید توجه داشت وضعیت کنونی خاورمیانه به صورتی است که بازیگران داخلی و خارجی موجود در آن طی چندسال گذشته برای افزایش نقش خویش و کاهش نقش رقبا، بر نقش ژئوپلیتیک و ایدئولوژی در سیاست خارجی به صورت توامان تاکید می کنند. در واقع سوریه به لحاظ امکاناتی که برای حضور سیاسی و نظامی در مدیترانه در اختیار روسیه گذاشته است و میگذارد فراتر از آن است که مسکو به سادگی ها از دست رفتنش را تحمل کند.
اما آنچه باید مدنظر قرار گیرد این است که مشکل این اتحاد از آنجا شکل خواهد گرفت که ایران بخواهد برای حفظ دستاوردهایش در سوریه مبادرت به اقداماتی ورزد تا به عنوان یک قدرت منطقه ای، در توازن آینده قدرت در سوریه مشارکت داشته باشد.
در این مرحله است که منفعت محوری، جایگزین منافع جمعی و راهبردی می شود.
در واقع روسیه به دنبال نفوذ حداکثری در معادلات منطقه ای است. از سوی دیگر روسیه، همکاری باغرب و متحدان آن، از جمله رژیم صهیونیستی و عربستان را منتفی نمی داند و حتی از این کشورها به عنوان شرکای اولویت دار خود نام می برد. مشخص ترین موضع روسیه در قبال حضور ایران در سوریه بر مبنای منفعت محوری و اولین جلوه آن تعامل همزمان با ایران و اسرائیل است. بر همین اساس نمیتوان تاثیرات این تعاملات چندجانبه را بر سیاست های خاورمیانه ای مسکو نادیده گرفت.
🔸گفتنی است بر اساس چنین سیاست هایی نمی توان گفت که در مسئله گروه اقدام ویژه مالی، این کشور، در صورت عدم تصویب آن در محیط داخلی ایران، حمایت های بین المللی و همکاری های منطقه ای خود ادامه دهد.
در کنار آنچه آمد نمی توان از فشار لابی یهود در روسیه و لابی های بین المللی بر سیاست خارجی این کشور صرف نظر کرد. لذا در برهه کنونی
می توان گفت به نوعی روسیه موافق صد درصدی حضور ایران و پایگاه های نظامی جمهوری اسلامی در این منطقه نمی باشد.
برهمین اساس باید نتیجه گرفت که روسیه تعامل با قدرت های بزرگ را ترجیح می دهد و هدفش از همکاری با ایران تنها برای ایجاد موازنه قدرت بر مبنای منافع خودش می باشد.
🔸جمهوری اسلامی ایران می بایست بیش از گذشته رویکرد سیاست خارجی خود را تغییر داده و ائتلاف سازی خارجی به خصوص با کشورهای اتحادیه اروپا را در دستور کار خود قرار دهد.
🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper