🔴 کراپتوکراسی.. 🇮🇷 دکتر افشین زرگر، استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی در یادداشت تلگرامی نوشت:

🔴 کِراپتوکراسی

🇮🇷 دکتر افشین زرگر،استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی در یادداشت تلگرامی نوشت:

🔻بعد از مفهوم الدروکراسی که مدتی پیش ساختم و شرحش دادم،
این‌بار بر آنم که بنابر شرایط موجود و واقعی که بر همگان واضح و مبرهن است از مفهوم دیگری سخن گویم: کراپتوکراسی. کراپتوکراسی از کلمه Corruption به‌معنای فساد گرفته شده است. البته در ادبیات علوم سیاسی و جامعه شناسی اصطلاح مشابه دیگری به‌نام دزدسالاری Kleptocracy وجود دارد که اشاره به وضعیتی می‌کند که حکمرانان و صاحبان قدرت، ثروت عمومی و منافع ملی را به تاراج برده و شرایط برای اختلاس‌های بزرگ دولتی فراهم می‌شود.
اما اصطلاحی که من از آن صحبت می‌کنم توصیف‌گر شرایطی است که فساد در لایه‌های مختلف جامعه مانند توموری بدخیم رشد کرده و عملا سیستم اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و دستگاه بوروکراتیک را به وخیم‌ترین شکل ممکن بیمار می‌کند.

🔸 در کراپتوکراسی دروغ و فریب و نیرنگ اصل اساسی رفتار اجتماعی می‌شود و فساد از خردترین تا کلان‌ترین سطوح شیوع می‌یابد، مانند اپیدمی کوری سپید کا ساراماگو در رمان کوری از آن صحبت می‌کند. در چنین وضعیتی فسادهای بزرگ و سیستماتیک چنان گسترش می‌یابد که به مرور کسی از شنیدن اخبار مربوط به سوء استفاده‌ها، اختلاس‌ها، دزدی‌ها و رانت‌خواری‌های عظیم حیرت‌زده نمی‌شود، گویی این به یک امر عادی تبدیل شده است. شوربختاته در بخش‌های مختلف سر و کله مفسدان بزرگ پیدا شده و برای خود نام و شهرتی در حد سلاطین این بخش و آن بخش پیدا می‌کنند. در چنین شرایطی تنها آنچه که اهمیت ندارد منافع ملی و مصالح عمومی است و پر کردن جیب‌های شخصی که انگار انتهایی نیز برای آن وجود ندارد، برای بسیاری به انگیزه اصلی نزدیک شدن به کانون‌های قدرت تبدیل می‌شود. در یک دور باطل، گویی همه دچار چنین بیماری همه‌گیری شده و امکان درمان و اصلاح امور نیز عملا غیرممکن می‌گردد، چون این امر در ساختار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نهادینه شده است. در کراپتوکراسی در کنار شعار بکش تا کشته نشوی، شعار بخور تا خورده نشوی، بخور تا آنجا که می‌توانی، راهنمای عمل بسیاری از صاحبان زر و زور می‌شود. البته همان‌گونه که گفته شد این امر صرفا محدود با لایه‌های و سطوح بالایی جامعه(قدرت سیاسی) نمی‌شود، بلکه به‌طور هولناکی لایه‌ها و سطوح پایینی جامعه یا همان بخش‌های عادی و معمولی نیز به اشکال دیگری آلوده این بیماری مهلک شده و کم کم در زندگی اجتماعی و روزمره اعتماد به ارزشی کم‌یاب و شاید هم نایاب تبدیل می‌شود. بسیاری از افراد عادی در جایی که بنیان‌های اخلاق عملی را سست می‌بینند و از خبرهای مکرر فسادهای گسترده مدیران و تصمیم‌گیران ارشد دچار بحران اعتماد شده‌اند، تلاش می‌کنند در چنین فضایی به هر طریقی به سودهای هنگفت رسیده و بنابراین هیچ ابایی هم در کلاه گذاشتن و کلاه برداشتن از سر هم‌نوع خود ندارند. شوربختاته توجیه لازم هم مدام از طریق اخبار و گزارشات منتشره در مورد اختلاس‌ها و فسادهای گسترده برخی متنفذین برای‌شان فراهم می‌شود و عملا هیچ کسی به همدیگر رحم نمی‌کند. فساد از اقتصاد خرد و کلان گرفته تا خانواده‌ها و گروه‌های هم‌سالان را آلوده می‌کند و جامعه تا آستانه فروپاشی پیش می‌رود.
کراپتوکراسی به‌ آسانی قابل درمان نیست و نیاز به یک جراحی اساسی دارد، که البته حکومت قانون(مشروع) و شایسته‌سالاری می‌تواند تا حدود زیادی به درمان آن در بلندمدت کمک نماید.

🔸در یک کلام کراپتوکراسی وضعیت ناگواری است که تنها خوشایند آن‌هایی است که به زندگی انگل‌وار علاقه‌مندند

🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper