نامه‌ی سرگشاده به مهدی بازرگان. نویسنده: میشل_فوکو. مترجم: حسام سلامت

نامه‌ی سرگشاده به مهدی بازرگان
نویسنده: ميشل_فوكو
مترجم: حسام سلامت

آقای نخست وزیر،

در سپتامبر سال گذشته – که چندین هزار مرد و زن در خیابان‌های تهران به گلوله بسته شده بودند – شما مصاحبه با من را پذیرفتید، در قم، در منزل آیت‌الله شریعتمداری. تعدادی فعال حقوق بشر آنجا پناه گرفته بودند و سربازان مسلسل ‌به دست ورودی کوچه را می‌پاییدند.

در آن هنگام شما رئیس انجمن دفاع از حقوق بشر در ایران بودید. انجمن از ناحیه‌ی شما از خود جسارت به خرج داده بود. جسارت فیزیکی: زندان انتظار شما را می‌کشید، و شما پیش‌تر طعم آن‌را چشیده بودید. جسارت سیاسی: رئیس‌جمهور امریکا این اواخر از شاه به عنوان یکی از مدافعان حقوق بشر یاد کرده بود. بسیاری از ایرانیان از این‌که این‌روزها موضوع سخنرانی‌ها و کنفرانس‌های جنجالی‌اند، به خشم آمده‌اند. آن‌ها نشان داده‌اند که می‌دانند چگونه حقوق‌شان را به دست خود احراز کنند. آن‌ها محاکمه‌ی یک جوان سیاه‌پوست در رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی را مشابه محاکمه‌ی یک شکنجه‌گر ساواک در تهران نمی‌دانند. چه کسی می‌تواند از آنها خرده بگیرد؟

چند هفته‌ای است که می‌کوشید به محاکمات شتابزده و اعدام‌های عجولانه پایان دهید. عدالت و بی‌عدالتی نقطه‌ی حساس هر انقلابی است: از این نقطه است که انقلاب‌ها زاده می‌شوند، از همین نقطه هم هست که راهشان را گم می‌کنند و می‌میرند. و از آنجا که صلاح دیده‌اید بدین موضوع به طور علنی اشاره کنید، احساس می‌کنم می‌باید گفتگوی‌مان در این‌باره را به یادتان بیاورم....


🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper