شاید مدت‌ها در جستجوی پاسخ این پرسش بودم که چرا آن صمیمیت و نزدیکی که میان خانواده‌های ایرانی بود امروز کمرنگ شده؟

شاید مدت ها در جستجوی پاسخ این پرسش بودم که چرا آن صمیمیت و نزدیکی که میان خانواده های ایرانی بود امروز کمرنگ شده؟ افراد تنهایی را به زندگی جمعی ترجیح می دهند، شادمانی که از حضور مهمانی در خانه داشتیم تبدیل به یافتن خلوتی برای آرامش شده است. کدورت ها و رقابت ها زود بروز پیدا می کنند و تلاشی برای حل و فصل مسائل و اختلافات صورت نمی گیرد.
اینکه چرا جامعه ما چنین شد سوالی بود در ذهن من تا اینکه روزی با پیری خردمند مواجه شدم، ایشان پس از شرح مفصلی در خصوص ایجاد فاصله ها میان افراد، در پایان علت را با این عبارت بیان کرد:

"مردم ما در درون خود خشم دارند!!"

وقتی فکرش رو می کنم، می بینیم که سخن درستی است و در عین حال ناگوار. خشم و تنش های عصبی ما آن آسودگی که لازمه لبخند زدن و صحبت از خوبی ها و زیبایی هاست را سلب می کند تا جایی که نسبت به کوچکترین رفتارها واکنش های تند عصبی نشان می دهیم و‌ به طور طبیعی برای جلوگیری از ابعاد اجتماعی این پرخاشگری، آرامش تنهایی را جستجو می کنیم..........

@politicalculture