سالها پیش وقتی خانم آنگ سان سوچی، سیاستمدار میانماری در حصر خانگی بود و سازمان‌های حقوق بشری و مجامع بین المللی تا حد اخذ جایزه صل

سالها پیش وقتی خانم آنگ سان سوچی، سیاستمدار میانماری در حصر خانگی بود و سازمان های حقوق بشری و مجامع بین المللی تا حد اخذ جایزه صلح نوبل برای ایشان پیش رفتند، فکر نمی کردند روزی در کسوت یک مقام مسئول، بی اعتنا از کنار مساله کشتار هموطنان مسلمانش بگذرد، طوری که همه طرفداران بین المللی ایشان فهمیدند که بیهوده تریبون ها و بلندگوهای رسانه ای خود را در اختیار او و پروپاگاندای سیاسی او گذاردند و در واقع پلی شدند برای ترقی سیاستمداری که واکنشی در قبال جنایات و خونریزی ها نشان نمی دهد.

این موضوع، درسی است برای همه ملت ها که پیش از برخورد احساسی با مظلوم نمایی افراد سیاسی کار، این سوال را از خود بپرسند که با چه استدلالی از فردی خاص حمایت می کنند؟ آیا او برنامه ای برای توسعه و تحول کشور دارد که ملت به آن متقاعد شده اند و اکنون غیرمنصفانه متوقف شده است؟ آیا صرف تردد میان زندان و خارج از زندان می تواند دلیلی بر موجه بودن او باشد؟

در هر حال، باید آگاه باشیم که وسیله شهرت و برندینگ سیاسی اشخاصی که بسان هندوانه دربسته ای هستند نباشیم و یا پلی برای مهاجرت های سیاسی و تسهیل ویزا و اقامت آنها نشویم!

@politicalculture