❞ اولین کانال علمی دانشـجویان رشته عـلوم سیـاسی : #آموزشی_سیاسی #مفاهیم_سیاسی #مقالات_سیاسی #کلیپهای_سیاسی ❞ پرداختن به تمامی مقاطـع : #کارشـناسـی ➤ #کارشـناسی_ارشـد ➤ #دکـتری ➤ ● مدیر کانال : علی عمرانی - دانشجوی علوم سیاسی 「 @Aliomrani100 」
ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ. ﻧﻮﺷﺘﺎﺭ ﺍﺻﻠﯽ: ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ
ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ
ﻧﻮﺷﺘﺎﺭ ﺍﺻﻠﯽ: ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ CPC ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۱ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪ، ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﻗﺒﻞ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺭﺍﯾﺞ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻗﺮﻥ ۱۹ ﻭﺍﺭﺩ ﭼﯿﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۷، ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺖ ﺷﮑﻞ ﻏﺎﻟﺐ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﻢ ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﮔﯿﻨﮓ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺯﯾﻨﻬﺎﯼ ﻭ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﭼﯿﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﭼﭗ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺘﺤﺪﯾﺪ ﮐﻤﯿﻨﺘﺎﻧﮓ ﻣﻠﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺰﺏ ﺳﭙﺲ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻥ ﯾﺎﺗﺲ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺟﻤﻬﻮﺭﯾﺨﻮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺷﺪ.
ﮐﻮﻣﯿﻨﺘﺎﻧﮓ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ ﯾﺎﻥ ﺷﯿﮑﺎﯼ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﯼ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. ﮐﻮﻣﯿﻨﺘﺎﻧﮓ ﻭ ﺳﺎﻥ ﯾﺎﺗﺴﻦ ﻣﺘﺤﺪﺍﻥ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﻣﺸﺎﻭﺭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺴﯿﻞ ﻣﯽﺩﺍﺷﺖ. CPC ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﭼﭗ KMT ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ KMT ﺩﺭ «ﺟﺒﻬﻪ ﻣﺘﺤﺪ ﺍﻭﻝ ﭼﯿﻦ» ﺑﺴﺖ. ﮐﻤﯿﻦ ﺗﺮ ﺑﻪ CPC ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ KMT ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻧﻔﻮﺫ CPC ﻭ ﺷﻮﺭﻭﯼ، ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﺩﭼﺎﺭ ﺯﻭﺍﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ ﻭ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﭼﯿﻨﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ CPC ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺷﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﺎﻥ ﯾﺎﺗﺴﻦ، ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻭﯼ ﭼﯿﺎﻥ ﮐﺎﯾﺸﮏ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺮﻭﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺭﺍ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﯼ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﭼﭗ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ KMT، CPC، ﻣﺸﺎﻭﺭﺍﻥ ﺭﻭﺳﯽ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ. ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﭼﯿﻦ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺩﻭ ﺩﻭﻟﺖ KMT ﺩﺭ ﯾﻮﻫﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻧﺠﯿﻨﮓ (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﺡ ﭼﭗ ﻭ ﺟﻨﺎﺡ ﺭﺍﺳﺖ) ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺣﺰﺏ ﭼﭗ KMT ﻭ CPC ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪ.
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﻮﻫﺎﻥ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﯽ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﭼﯿﺎﻧﮓ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ CPC ﺩﺭ ﻃﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ۱۹۳۷ ﺗﺎ ۱۹۴۵ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻋﺎﯾﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﺩﻭﻡ ﭼﯿﻦ ﻭ ﮊﺍﭘﻦ ﻣﻘﺒﻮﻟﯿﺖ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ KMT ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼ ﮊﺍﭘﻦ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺭﻓﺖ. CPC ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻦ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ KMT ﺑﻪ ﺗﺎﯾﻮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺘﺎﻟﯿﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۳، ﺭﻫﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﻧﯿﮑﯿﺘﺎ ﺧﺮﻭﺷﭽﻒ ﺟﻨﺎﯾﺎﺕ ﺍﺳﺘﺎﻟﯿﻦ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻭﯼ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﺮ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻟﻨﯿﻦ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺟﻮﺩ، ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺧﺮﻭﺷﭽﻒ ﺑﺮ ﺗﻔﺎﻭﺕﻫﺎﯼ ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯾﮑﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺧﻠﻖ ﭼﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﻫﻪ ۱۹۶۰ ﮐﺎﻣﻼً ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ. ﺍﺧﺘﻼﻑ ﭼﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪ ﻭ ﭼﯿﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻭ ﺩﻭ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﻭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﭼﯿﻦ (CPC) ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ «ﺿﺪ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﮔﺮﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ CPSU ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ» ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﺍﻥ «ﺗﺠﺪﯾﺪ ﮔﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺍﺧﺘﻼﻑ ﭼﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪ. ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ، ﺣﺰﺏ ﮐﺎﺭ ﺁﻟﺒﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺧﻠﻖ ﭼﯿﻦ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ. CPC ﺗﺤﺖ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻣﺎﺋﻮ ﺑﻪ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ CPC، ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﺎﺋﻮ ﺯﺩﻭﻧﮓ (ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ» ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ") ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺜﺎﻝﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺯ ﺩﯾﮕﺎﻩ ﻣﺎﺋﻮﯾﯽ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺴﺎﻭﯼ ﻃﻠﺐ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺍﯼ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺎﺋﻮ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪ ﮐﺎﻣﺒﻮﺝ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻤﺮﻫﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﭘﻞ ﭘﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽﺷﺪ. ﭼﯿﻦ ﻭ ﮐﺮﻩ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﻝ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﻤﺮﻫﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻮﺩ. ﺑﻌﺪﻫﺎ، ﺧﻤﺮﻫﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﯾﺘﻨﺎﻣﯽﻫﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﯿﻦ ﺷﻮﺭﺷﯿﺎﻥ ﺧﻤﺮﻫﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺋﻮ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺩﻧﮓ ﺯﯾﺎﭘﯿﻨﮓ، ﺟﻨﺒﺶ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺷﺪ. ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﭼﯿﻦ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎ ﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺗﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﺋﻮ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻮﻡ ﻫﻢ ﻣﺎﺋﻮﺋﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﮐﺎﺭ ﺁﻟﺒﺎﻧﯽ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻧﺪ.
https://telegram.me/politickaraj