💫 استاد احمد نقیب زاده و اطاق ۳۶۶.. این آشنایی و حضور دو دوره متمایز اما پیوسته دارد؛

💫 استاد احمد نقیب زاده و اطاق 366

🔹بیش از سی سال است که از نزدیک با استاد دکتر نقیب زاده آشنا هستم و از او بسیار آموختم. این آشنایی و حضور دو دوره متمایز اما پیوسته دارد؛
🔸الف) دوره دانشجویی؛
سال های 78-65، در مقاطع کارشناسی، ارشد و دکتری، شاگردی ایشان کردم؛ از درس "تاریخ روابط بین الملل" تا " جامعه شناسی سیاسی"، تا"متون کلاسیک جامعه شناسی".
در این دوره یادگیری، خصال علمی و اخلاقی زیبا و آموزنده ای از استاد دیدم ؛ شیک پوش، منظم، بی طرفی علمی،صراحت گفتار، واقع گرایی و نقادی سنجیده.
🔹ب) دوره همراهی؛
سال ها است که تقدیر زمانه این شاگرد را با استاد نقیب زاده همراه و همنشین کرده است. این از بخت خوب من است که از سال 1378 تا کنون هم اطاقی استاد هستم و بیش از دیگر شاگردان و همکارانش توفیق دیدار و گفتگو دارم.
🔸یک روز جلسه گروه بود و هم زمان اطاق های نوساز دانشکده حقوق و علوم سیاسی را نیز دو به دو بین اساتید تقسیم می کردند. پیشنهاد کننده نبودم. منتظر تقدیر ماندم که با کدام استاد و یا همکاری هم اطاق خواهم شد. دیدم استاد نقیب زاده با مهربانی پرسید؟ می خواهی هم اطاق شویم و دفتر کار مان مشترک باشد؟ با شوق و ذوق تمام استقبال کردم.
هرگز نمی دانستم این همراهی اینقدر برای من مفید و پر نکته باشد. هر روز از دیدارش چیزی می آموزم؛علمی یا اخلاقی. و اگر چند روز نبینم دلتنگ می شوم و گوشی تلفنش را به صدا در میآورم و صدای گرم و مهربان او را می شنوم و آرام می گیرم.
♦️اخیرا یک دغدغه و شوری دلم را پیچ و تاب انداخته است؛گاهی که می شنوم زمزمه تقاضای بازنشستگی دارند،هر طور شده سعی می کنم پشیمانش کنم و در تصمیم اش تردید بیندازم. گاهی نیز به آینده می اندیشم که اگر استاد از دانشکده فاصله بگیرند،این اطاق و دفتر شماره 366 را چگونه تحمل خواهم کرد. این تصور چنان اضطراب آور است که خیلی زود از صفحه خیال پاک می کنم و برای سلامتی و تداوم حضورش در دانشکده دعا میکنم. آری بسیار دعا می کنم.
✅ از دوستان خوب انجمن علوم سیاسی و صلح بسی ممنونم که برنامه بزرگداشت استاد را در دستور کار خود قرار دادند. حق هم چنین است. حق استاد است. کار نیکو کرده اید. دست مریزاد.
داوود فیرحی