☸❇️ اقتصاد ملی به کجا می‌رود؟ (بخش اول). ✍مجیددهقانی

☸❇️ اقتصاد ملی به کجا می رود؟ (بخش اول)
✍مجیددهقانی

↙️ اقتصادملی ما درحالی‌ در دهه‌های اخیر تقریبا متوقف شده که اقتصاد کشورهای همجوار با سرعت قابل‌قبولی رشد کرده است.

🔺زیرا با سیاست دوسویه «دشمنی» یا «ذلت» نظام مطلقه، کمتر کشور توسعه یافته یا سرمایه گذاری حاضر است در کشور ما به سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی بپردازد. این شرایط در کشورهای همجوار ما متفاوت ثبت شده که رشد سرمایه‌گذاری و کسب تکنولوژی در این کشورها تفاوت معناداری با ایران داشته است. چه عامل یا مجموعه عواملی این توقف را در قیاس با اقتصادهای کشورهای همجوار توضیح می‌دهد.

این روزها مجموعه‌ای از عوامل باعث شده تا فضای اقتصادی چه در حوزه سرمایه‌گذاری و تولید و چه در سمت تقاضا و مصرف، دچار فقد امنیت روانی و بی ثباتی و عدم قطعیت شود؛ به‌گونه‌ای‌که فعال اقتصادی و سرمایه‌گذار چشم‌انداز درخشان و نویدبخشی از اینده بازارها ندارد و فعالیت‌های اقتصادی خود را به اینده نامعلوم یا سفته بازی گره زده است و دهک های پائین و متوسط اجتماعی نیز قادر به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری در حوزه مصرف-پس‌انداز خود نیستند.

این فضا از یک طرف ریشه در مشکلات ساختاری دارد که یک قرن است که گریبان‌گیر اقتصادملی است و از طرف دیگر ناشی از عدم اطمینان بازار از روابط دیپلماتیک منفعل نظام کنونی ایران در اقتصاد بین‌الملل است.

بنابراین، فعال اقتصادی امروز تشنه امنیت روانی است و بدنبال استراتژی یا سیاستگذاری‌ای هستند که مسیر اینده اقتصادملی را برای انها شفاف و اشکار ترسیم کند؛ برنامه‌ای که هم عوارض سیاست گذاری های اشتباه قبلی را برطرف کند و هم تکیه‌گاهی باشد برای تصمیمات فعلی و اینده انها.

🔺سیاست‌گذار ما در دهه‌های اخیر به دلیل وجود منابع طبیعی سرشار و موهبت نفت و بحران‌های مقطعی، از اهتمام و کوشش برای طراحی یک برنامه رشد بلندمدت غافل مانده و عمدتا درگیر توسعه قدرت نظامی و ضربه شصت نشان دادن به دیگران در منطقه بوده است.

وقتی این پازل‌های کوتاه‌مدت را کنار هم می‌چینیم می‌بینیم که همین سیاست گذاری های غیرتوسعه ای است که زندگی بلندمدت ما را شکل می‌دهند و ما زمان را در دل همین بازی ها از دست داده‌ایم.

اما اکنون اگر سیاست‌گذار بخواهد اقتصادملی را از دام فروپاشی برهاند، ناگزیر باید به فکر اصلاح ساختار اقتصادی سیاسی و یک برنامه رشد بلندمدت باشد. اولین پیش‌نیاز یک برنامه رشد بلندمدت، توسل به یک لنگر اقتصادی-سیاسی است.

لنگری که فضای سیاست‌گذاری را از تله اصطکاک‌های سیاسی بین المللی و چندگانگی‌ها و تنگ نظری ها و کج اندیشی ها برهاند و راهنمای مطمئن مسیر سیاست‌گذاری باشد. بسیاری از کشورهای دنیا که امروزه مسیرهای توسعه را طی می‌کنند بدون یک لنگر اقتصادی-سیاسی مشخص قادر به رشد وتوسعه پایدار نبوده‌اند. /ادامه دارد...

#اقتصاد_ایران #اقتصاد_ملی
✅ #سیاست_شناسی
@politicology