☸✳️ برسد به دست آقای رئیس‌جمهوری. پاسخی به یک پرسش. ✍ علی زمانیان

☸✳️ برسد به دست آقای رئیسِ‌جمهوری
پاسخی به یک پرسش
✍ علی زمانیان

🔶یکی از اساتید شرکت کننده در جلسه‌ی دیدار با رئیس‌ِجمهوری در آبان ماه 97، نوشته اند که آقای روحانی گفتند:"آن چه من دنبال پاسخ به آن هستم این است که چه تغییری در جامعه رخ داده که سرمایه ی اجتماعی دولت این همه کاسته شده؟ دولت همان دولت است، رویه همان رویه و تیم هم همان است."
◀️ پیش از این که بخواهم در مقام پاسخ درآیم، می‌خواستم در ادعای آقای روحانی این رخنه را ایجاد کنم که از کجا می‌فرمایید: "دولت همان دولت است و رویه همان رویه؟" کاش همین را از طریق دستگاه های در اختیارتان به پژوهش و تحقیق می‌گذاشتید که آیا مردم هم مانند شما، دولت را همان دولت و رویه را همان رویه می‌دانند؟
◀️هر درد و رنجی که به جامعه وارد می‌شود، به درد و رنج های پیشین اضافه می‌شود و از این رو بار سنگین و گرانی را بردوش جامعه می‌گذارد. ظرفیت روان‌شناختی، توانایی جسمانی و حال و حوصله‌ی آدمی هم حد و اندازه‌ای دارد. آدمی به نحو محدود می‌تواند دردها و رنج‌هایش را تحمل کند. اما از یک جایی به بعد، از درون فرو می‌ریزد. همان گونه که اگر یک چدن را خم کنید، تا جایی می‌تواند تحمل کند و در یک نقطه‌ای می‌شکند.
◀️ جامعه تغییر نکرده است، فقط از این همه رنج های پی در پی که زندگی و هستی اش را به تاریکی و ناتوانی کشانده، خسته و مانده شده است. تاب روان شناختی و تحمل عملی اش را در زیر بارهایی که دایما افزوده می شود، از دست داده است. نمی‌تواند برای زندگی‌اش برنامه ریزی کند. می‌بیند که سرمایه هایش را از دست می‌دهد و فقیرتر می‌شود. در موج بیکاری غوطه می‌خورد، با انواع فسادهای سیستم رسمی روبرو است. ساختارهای سست و ضعیف بروکراسی دردش را درمان نمی کنند. قدرت پیش بینی‌اش را از دست داده است. با افت و خیزهای شتابناک و بی ثباتی‌های مداوم، احساس می کند نمی‌تواند زندگی روزمره‌اش را مدیریت کند.
◀️ احساس ناتوانی فزاینده، اضطراب بزرگی را بر دوش نحیف جامعه گذاشته است. باور کنید جامعه از درون رو به فرو ریختن دارد. جامعه تغییر نکرده است، بلکه دارد از دست می‌رود. شما چه انتظاری دارید از ساکنان جامعه‌ای که چهل سال است همه گونه همکاری و مساعدت با فرمانروایانشان می‌کنند تا از بن بست ها برهند و به آن باغ و بهشت وعده داده شده برسند؟ از کسانی که امکان و فرصت بازیگری در عرصه ی سیاست را برای همه ی گرایش های سیاسی فراهم کرده اند، اما دست آخر متوجه شده اند، تلاشی پاک اما با نتیجه ای پوچ داشته اند.
◀️ جناب رئیسِ‌جمهوری، می‌دانید مسئله چیست؟ مسئله این است:
تجربه‌های تکرار شونده ی تلخ چهار دهه زیستن در شرایط ناگوار، آن سرمایه‌های مورد انتظار شما را دود کرده و به هوا فرستاده است. می‌دانید چرا سرمایه‌های اجتماعی‌تان را از دست داده‌اید؟ زیرا هر رابطه‌ای دو سو دارد. جامعه نیز متقابلا احساس می‌کند سرمایه‌ و پشتوانه‌ی سیاسی‌اش را از سوی سیستم سیاسی و نظام از دست داده است. نظامی که در پی تحقق آرمان‌هایش، حاضر است هر تنگنا و رنجی را به جامعه وارد کند.
◀️ جناب رئیسِ‌جمهوری، برای آن که جامعه‌ای واجد سرمایه‌ی اجتماعی باشد و آن سرمایه را در حمایت از نظام سیاسی‌ هزینه کند، لازم است نظام سیاسی نیز صدای مردم را بشنود و رنج‌هایشان را ببیند. آیا از خودتان پرسیده‌اید که چرا نظام سیاسی، صدای مردم را نمی‌شنود و به درد و رنج های‌شان بی تفاوت است؟

✅سیاست شناسی
@politicology